تاثیر تجویز داخل تراشه بودوزوناید و سورفاکتانت در درمان سندرم دیسترس تنفسی و پیشگیری از دیس پلازی برونکوپولمونری

Abstract

هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی تاثیر بودوزوناید و سورفاکتانت در درمان سندرم دیسترس تنفسی و پیشگیری از دیس پلازی برونکوپولمونری می باشد. مواد و روش ها: تعداد 128 نوزاد نارس با وزن مساوی یا کمتر از 1250 گرم یا سن حاملگی 26 تا 30 هفته که از بین سال 1396 لغایت 1397 در بیمارستان الزهرا متولد شده و در آن مرکز با تشخیص سندرم دیسترس تنفسی بستری شده اند و اندیکاسیون تزریق سورفاکتانت دارند وارد مطالعه شدند. در یگ گروه سورفاکتانت داخل تراشه (کنترل) cc/kg 5/2 تزریق شده و در گروه دیگر علاوه بر سورفاکتانت به میزان mg/kg 25/0 بودوزناید داخل تراشه همراه با سورفاکتانت (مداخله) تزریق شد. یافته ها: به طور کلی میزان عوارض در بیماران گروه کنترل بیشتر از گروه مداخله بود و شایع ترین عارضه مشاهده شده سپتی سمی بود. درضمن در مقایسه هیچکدام از عوارض مورد بررسی در دو گروه مداخله و کنترل تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. بیشترین عارضه مشاهده شده مربوط به سپتی سمی با فراوانی 46 مورد (9/35 درصد) بود. میزان FiO2 در بیماران گروه مداخله در چهار ساعت بعد از درمان به طور معنی داری پایین تر از گروه کنترل بود (012/0p=). در گروه مداخله به طور معنی داری میزان کاهش شدت BPD بعد از مداخله به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (046/0p=).