بررسی تغییرات تهویه الوئولی در طی مدیکال توراکوسکوپی با اندازه گیری دی اکسید کربن انتهای بازدمی (Et CO2)
چکیده
توراکوسکوپی مدیکال وسیله¬ای جهت مطالعه فضای پلورال بوده که با بی حسی موضعی و تزریق آرامبخش در وضعیت خوابیده به یک پهلو بدون نیاز به بیهوشی و انتوباسیون بیمار انجام میگیرد.همچنین آرامبخش بیمار در طی توراکوسکوپی مدیکال با میدازولام و فنتانیل صورت می¬گیرد که هر دو به ترتیب با تاثیر در عضلات تنفسی و درایو تنفسی باعث تغییراتی در ونتیلاسیون آلوئلی می¬شوند.لذا هدف عمده این مطالعه بررسی تاثیر توراکوسکوپی بر روی ونتیلاسیون آلوئلی برای مقایسه ونتیلاسیون قبل و بعد از پروسیجر می-باشد.
مواد و روشها:در این مطالعه تعداد 36 بیمار مبتلا به پلورال افیوژن که علت آن با بررسیهای اولیه آنالیز مایع مشخص نشده بود در صورت عدم وجود کنترااندیکاسیون برای توراکوسکوپی مدیکال وارد مطالعه شدند. و تمام بیماران تحت تزریق میدازولام و فنتانیل وریدی با هدف ایجاد خواب سبک و عدم احساس درد قرار گرفتند.قبل و حین و پس از انجام پروسیجر میزان دی اکسید کربن انتهای بازدمی و ساچوریشن و ریت تنفسی و اطلاعات دیگر ثبت شد.
نتایج:طبق نتایج آمار میزان Co2 بازدمی در قبل و پس از پروسیجر با هم تفاوتی ندارد
(77/0 : P value).ریت تنفسی قبل از پروسیجر از نظر آماری اختلاف معنی¬داری با حین پروسیجر و پس از پروسیجر داشت و ریت تنفسی قبل از پروسیجر بالاتر بود.میزان ساچوریشن اکسیژن در سه مرحله زمانی تفاوت معنی داری نداشت.سن بیماران تاثیری بر روی دی اکسید کربن بازدمی نداشته (38/0 : P value).نوع داروی سداتیو تجویز شده نیز تاثیری بر روی میزان دی اکسید کربن بازدمی بصورت معنی¬دار نداشته است.بین میزان خروجی مایع و تخلیه مایع در 24 ساعت اول پس از پروسیجر با میزان دی اکسید کربن بازدمی طی این مدت ارتباط معناداری وجود ندارد (447/0 : P value).