تهیه و ارزیابی برون تنی هیدروژل های دارای نانو ذرات مغناطیسی حاوی آلبندازول سولفوکساید و مطالعه میزان اثربخشی آن روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید

Abstract

چالش های درمانی آلبندازول (ABZ) در برابر هیداتیدوزیس مربوط به حلالیت کم، جذب پایین و فراهمی زیستی نا به جای آن می باشد. هیدروژل یک شبکه سه بعدی از پلیمرهای آبدوست است که می تواند در آب متورم شده و مقدار زیادی آب در خود نگه دارد. پلیمرهای بتا سیکلودکسترین نیز الیگوساکارید های حلقوی هستند که به دلیل اندازه حفره و ظرفیت بارگیری مناسب، جهت تحویل داروهایی با انحلال پذیری ضعیف استفاده می شوند.

مواد و روش ها: اثرات کشندگی و آپوپتوتیک غلظت های 100 ، 200 ، 400 و 800 میکروگرم بر میلی لیتر از داروها با تعیین میزان بیان کاسپاز 3 در شرایط برون تنی ارزیابی شد. علاوه بر این فعالیت آنزیمی کاسپاز 3 نیز با روش فلورومتری تعیین گردید. جهت ارزیابی میزان اثر بخشی داروی آلبندازول لود شده در پلیمرهای بتاسیکلودکسترین روی پروتواسکولکس های کیست هیداتید، میزان بیان ژن های آرژیناز (ARG) و تیوردوکسین پراکسیداز (TPx) در سطح mRNA توسط Real-time PCR اندازه گیری شد.

یافته ها: نتایج معنی داری از اثرات کشندگی آلبندازول سولفوکساید و نانو هیدروژل مغناطیسی حاوي آلبندازول سولفوکساید در مقایسه با گروه های کنترل به دست نیامد. از نظر آماری تنها در غلظت 800 میکروگرم بر میلی لیتر آلبندازول (100 درصد کشندگی پس از 5 روز مجاورت)، فعالیت کشندگی معنی داری مشاهده گردید. غلظت های 200 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر از آن نیز پس از 9 روز قادر به کشندگی 100 درصدی پروتواسکولکس ها بودند. در حالیکه، 400 میکروگرم بر میلی لیتر از آلبندازول لود شده در پلیمرهای بتاسیکلودکسترین 100 درصد گشندگی را پس از 5 روز مجاورت در پروتواسکولکس ها نشان داد. همچنین، آلبندازول لود شده در پلیمرهای بتاسیکلودکسترین با فعالیت و بیان بیشتر کاسپاز 3 اثرات آپوپتوتیک قوی تری را علیه پروتواسکولکس ها به وجود می آورد. علاوه بر این، نشان داده شد آلبندازول لود شده در پلیمرهای بتاسیکلودکسترین می تواند به طور قابل توجهی بیان ژن های ARG و TPx را در پروتواسکولکس ها کاهش داده و از این طریق تاثیر بیشتری در جلوگیری از روند بیماری زایی و رشد انگل داشته باشد.