مقایسه تاثیر بالینی تزریق کتورولاک وتریامسینولون دربیماران سندرم تونل کارپال با شدت متوسط

Abstract

سندرم تونل کارپال شایع ترین نوروپاتی ناشی از به دام افتادن عصب می باشد که باعث تحت فشارقرار گرفتن عصب مدیان درمچ دست وتونل کارپال میگردد که حاصل آن درد و بی حسی در مسیر عصب می باشد.تزریق موضعی داروهای ضدالتهاب یکی از روش های درمانی مطرح می باشد.دراین مطالعه قصد داریم اثربخشی تزریق موضعی تریامسینولون و کتورولاک را مقایسه و مورد بررسی قرار دهیم. روش کار: دراین مطالعه کارازمایی بالینی 50 دست مبتلا به CTS به طور تصادفی به دوگروه تحت درمان با یک نوبت تزریق موضعی تریامسینولون 40mg و یک نوبت تزریق موضعی کتورولاک30mg تقسیم شدند. عملکرد بیماران با استفاده از پرسشنامه علامتی وعملکردی بوستون وHand Griping وEMG-NCV قبل و 3ماه بعد درمان مورد ارزیابی قرار گرفت ونتایج دوگروه مقایسه گردید. یافته ها: درهردو گروه بعد از درمان نسبت به قبل از درمان بطور بارزی میانگین امتیاز پرسشنامه بوستون به صورت کلی و علایم وعملکردی وهمچنین قدرت دست بهبود یافته بود.درمقایسه یافته های EDX قبل و بعد از مداخله در هردوگروه ،تفاوت بارزی از نظر SNAP LATENCY، SNAP AMPLITUDE ، CMAP AMPLITUDE در گروه تریامسینولون واز نظر SNAP LATENCY، SNAP AMPLITUDE ، CMAP AMPLITUDE در گروه کتورولاک مشاهده گردید. علی رغم درصد تغییرات بیشتر در گروه تریامسینولون درمقایسه با گروه کتورولاک تفاوت موجود بین دوگروه درهیچ موردی از نظر آماری معنادار نبود.پارامتر الکترودیاگنوزیس دامنه پاسخ حرکتی عصب مدیان (CMAP Amplitude) تفاوت معنادار آماری درهیچ یک از دوگروه نسبت به قبل درمان نداشت.