بررسی اثرات افزایش دهنده های جذب بر جذب پوستی دی فنیل سیکلوپروپنون (DPCP) در پوست کامل موش صحرایی
چکیده
مقدمه: پوست يكي از مهم ترين ارگان هاي بدن است که ميتواند تحت تاثير بيماري هاي خودايمني قرار بگيرد. دارورساني از طريق پوست مزاياي بسياري نسبت به ساير روش هاي تجويزي از جمله خوراکي و تزريقي دارد. اين روش يک راه غير تهاجمي و ساده براي دارورساني بوده و در مقايسه با روش هاي ديگر مصرف دارو سميت سيستميک کمتري ايجاد مي کند. یکی از داروهای موثر ایمونوتراپی در درمان آلوپسی آره آتا دی فنیل سیکلوپروپنون می باشد.
هدف:هدف از این مطالعه افزایش جذب دارو توسط افزایش دهنده های جذب بر روی پوست کامل موش صحرایی و مقایسه آن ها می باشد.
روش کار:ابتدا فرمولاسیون های میکرواموژل با استفاده از ائروزیل ۲۰۰ و کاربوبول ۹۳۴ به عنوان ژل کننده در نسبت های مختلف ساخته شد و سپس افزایش دهنده های جذب به آن ها اضافه شد. سپس جذب پوستي فرمولاسيون هاي منتخب توسط دستگاه جذب پوستي فرانز با استفاده از پوست کامل رت انجام شد و تعيين مقدار نمونه هاي جذب پوستي با استفاده از دستگاه HPLC در طول موج ۲۹۰ نانومتر انجام گرفت.
نتایج:سطح زیر منحنی جذب در ساعات 4و1 برای فرمولاسیون حاوی Transcutol P به ترتیب 59.48 و 12.71 می باشد.همچنین فلاکس 11.16 می باشد . فرومولاسیون میکروامولژل ساده فلاکس 0.402 و سطح زیر منحنی 11.01 در ساعت 4 می باشد.
بحث و نتیجه گیری:فرمولاسیون میکروامول ژل حاوی افزایش دهنده های جذب به خصوص فرمول حاوی Transcutol P در مقایسه با میکروامول ژل ساده و ژل ساده جذب پوستی داروی دیفنیل سیکلوپروپنون را به ميزان قابل توجهي افزايش ميدهد بنابراين استفاده از Transcutol P در پایه میکروامول ژل برای استفاده موضعی دیفنیل سیکلوپروپنون مناسب تر خواهد بود.