تاثیر تغییرات بدنه اباتمنت ایمپلنت بر روی میزان ریتنشن پروتزهای ایمپلنت سمان شونده
Abstract
مقدمه: پروتز های ثابت متکی بر ایمپلنت یکی از درمانهای رایج در دندانپزشکی می باشند. اتصال پروتز های دندانی به ایمپلنت به واسطه اباتمنت و به دو صورت پیچ شونده و یا سمان شونده صورت می گیرد. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تغییرات مختلف بدنه اباتمنت ایمپلنت بر روی میزان ریتنشن در پروتزهای ایمپلنت سمان شونده می باشد.
مواد و روش ها: برای انجام این مطالعه از 64 عدد اباتمنت مستقیم سیستم DIO با طول 5/5 mm و قطر 5/4 mm و ارتفاع لثه 1mm استفاده شد. پس از ساخت کوپینگ های ریختگی استاندارد شده بر روی اباتمنت ها، نمونه ها در 8 گروه تقسیم شدند. در گروه های اول و دوم یک سوراخ افقی به قطر mm1 به فاصله mm1 پایین تر از لبه اکلوزال اباتمنت و در گروه های سوم و چهارم دو سوراخ به قطر mm1 با زاویه 180 درجه نسبت به هم و mm1 پایین تر از لبه اکلوزال ایجاد گردید. اباتمنت های گروه پنجم و ششم سندبلاست شدند و اباتمنت های گروه های هفتم و هشتم به عنوان گروه کنترل بدون تغییر باقی ماندند. سپس برای سمان کردن 4 گروه از سمان Temp Bond NE Cement و 4 گروه دیگر از سمان زینک فسفات بر اساس دستور العمل کارخانه سازنده استفاده گردید. بعد از آن نمونه ها به مدت 24 ساعت در رطوبت 100% و دمای 37 درجه سانتی گراد قرار داده شدند. سپس نمونه ها با تست pull out با سرعت crosshead 0.5 mm/min توسط Universal testing machine ارزیابی شده و نیروی مورد نیاز برای خارج کردن کوپینگ ها با مقیاس نیوتن اندازه گیری گردید. داده های به دست آمده از آزمون به وسیله روش آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار استاندارد) مورد توصیف قرار گرفتند. نرمالیتی داده ها توسط آزمون کولموگروف اسمیرنوف بررسی شد. سپس داده ها با استفاده از ازمون Twoway Anova مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. آنالیز آماری توسط نرم افزار SPSS 20 انجام شده و سطح معناداری آزمون P<0.05 می باشد.
یافته ها: میزان ریتنشن در سمان های موقت با اباتمنت های کنترل، ۱ سوراخ، ۲ سوراخ و سندبلاست به ترتیب برابر ۱۳/۶۰، ۳۵/۵۸، ۴۵/۵۷ و ۷۰/۱۴۵ نیوتن بود. ریتنشن در سمان های دائمی با اباتمنت های ذکر شده به ترتیب برابر ۱۴۰، ۹۱/۱۷۰، ۸۷/۱۹۰ و ۳۱/۴۶۵ نیوتن به دست آمد. با ایجاد سوراخ میزان ریتنشن در گروه سمان های دائمی افزایش و در گروه سمان های موقتی کاهش یافت. ولی از نظر آماری تفاوت معنی دار بین میزان ریتنشن و ایجاد سوراخ ها (یک سوراخ 993/0P= و دو سوراخ 978/0P= ) در گروه سمان موقتی و (یک سوراخ 212/0P= و دو سوراخ 117/0P=) در گروه سمان دائمی مشاهده نگردید. و فقط تفاوت آماری معنی داری بین میزان ریتنشن در اباتمنت های سندبلاست شده با دیگر گروه ها مشاهده گردید. (P=0/001)
نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده در این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که ایجاد تغییرات میکروسکوپی (سندبلاست کردن) نسبت به ایجاد تغییرات ماکروسکوپی (ایجاد سوراخ) افزایش محسوس تری در میزان ریتنشن چه در سمان های موقت و چه در سمان های دائمی دارد و می توان با انجام پاره ای از تغییرات ژئومتریک در اباتمنت ها در عین تامین میزان گیر کافی در حد سمان های دائم از نظر کلینیکی از مزایای سمان های موقت بهره جست.