تاثیر کلسیتریول و کورکومین بر تمایز سلولهای بنیادی پالپ دندان

Abstract

مقدمه: مهندسی بافت و درمان های رژنراتیو در درمان مشکلات دندانی بویژه درمانهای اندودنتیک به سرعت در حال پیشرفت هستند. القای مینرالیزاسیون در سلولهای بنیادی پالپ دندان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی اثر کلسیتریول و کورکومین بر تمایز سلول های بنیادی پالپ دندان انسان بوسیله ی ارزیابی بیان ژن و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز می باشد.

مواد و روشها: در این مطالعه برای بررسی میزان توکسیسیتی، غلظت های مختلف کورکومین و کلسیتریول در 1، 2، 3، 7 روز با تست MTT سلولها مورد سنجش قرار گرفت. بررسی میزان بیان ژن آلکالین فسفاتاز به روش Real Time RT-PCR انجام شد و از کیت اختصاصی جهت تعیین میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز استفاده شد. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون t-test و ANOVA و توسط نرم افزار SPSS ورژن 17 انجام شده و سطح معنی داری p≤0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که کلسیتریول در اکثر غلظت ها و زمان های آزمایش هیچ اثر سمی بر روی سلول های پالپ دندان ندارد و کورکومین نیز در غلظت های پایین (5/0 و 1 Mµ) سمیتی نشان نداد. همچنین بیان ژن و فعالیت آنزیم آلکالین فسفاتاز در سلول های تریت شده در گروه های کورکومین (0.5 µM) و کلسیتریول(10 nM) و ترکیب این دو در مدت 7 روز، افزایش معنی داری نسبت به گروه کنترل را نشان داد (p<0.05).

نتیجه گیری: با توجه به اثرات مثبت کورکومین و کلسیتریول بر روی تمایز سلول های بنیادی پالپ دندان و القای فعالیت آلکالین فسفاتاز، هریک از این مواد می توانند گزینه های مناسبی برای کاربرد مهندسی بافت استخوانی و بافت سخت دندانی باشند.