مقایسه میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولار تحتانی در مولرهای اول فک پایین با پالپیت غیر قابل برگشت علامتدار توسط دو محلول بی حسی پریلوکایین و مپیواکائین : مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی
Abstract
زمینه و هدف: دستیابی به بی حسی کافی پالپی در دندانهای خلفی مندیبل با پالپیت غیر قابل برگشت علامتدار بسیار دشوار است; از طرفی در بیماران با شرایط خاص پزشکی استفاده از بی حسی ها دارای اپی نفرین توصیه نمی شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولار تحتانی در مولرهای اول فک پایین با پالپیت غیر قابل برگشت علامتدار توسط دو محلول بی حسی پریلوکایین 3% و مپیواکائین 3% بود.
مواد و روش کار: مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی بوده و بر روی 100 بیمار در دو گروه 50 نفری انجام شد. در گروه اول تزریق استاندارد IANBبا دو کارتریج بی حسی مپیواکائین 3% با فاصله 1 دقیقه و در گروه دوم با دو کارتریج بی حسی پریلوکائین 3%- فلی پرسین0/03IU با همان فاصله زمانی صورت گرفت.بعد از اطمینان از ایجاد بی حسی لب، ابتدا دندان مورد نظر توسط تست سرما و تست الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت و در صورت عدم پاسخ به این تست ها، با رابردم ایزوله شده و میزان درد بیماران حین تهیه حفره دسترسی(تراش عاج)، ورود به پالپ چمبر و اینسترومنتیشن با مقیاس VAS ثبت گردید. میزان موفق بودن بی حسی با توجه به معیار VAS به صورت عدم درد (0) و یا درد ملایم (1_54 mm) تعریف گردید. جهت مقایسه میزان درد بین دو گروه از آزمون Chi-Square استفاده شد. نرم افزار آماری مورد استفاده spss.17 بود و مقایسه ها در <0.05p معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میزان درد بیماران در هر سه مرحله (حین تهیه حفره دسترسی، ورود به پالپ چمبر و اینسترومنتیشن) بین دو گروه تفاوت معنی داری نشان داد. میزان موفقیت بی حسی عصب آلوئولار تحتانی با پریلوکائین در حین تهیه حفره دسترسی 88% و با مپیواکائین 68% بود که توسط پریلوکائین 29/1 برابر مپی واکائین بود. این میزان در حین ورود به پالپ چمبر با پریلوکائین 78% و با مپیواکائین 24% بود که میزان موفقیت پریلوکائین 25/3 برابر مپیواکائین بود. همچنین میزان موفقیت در حین اینسترومنتیشن با پریلوکائین 32% و با مپیواکائین 10% گزارش گردید که در پریلوکائین 2/3 برابر بود.
نتیجه گیری: میزان موفقیت بلاک عصب آلوئولار تحتانی در دندان های با پالپیت غیر قابل برگشت علامت دار با بی حسی پریلوکائین 3% - فلی پرسین 0/03IU در مقایسه با مپیواکائین3% ساده بیشتر بود.