مقایسه میزان ویتامین D بزاقی در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن و افراد سالم

Abstract

مقدمه: بیماری پریودنتیت مزمن یک بیماری التهابی است که یکی از علایم اصلی آن، از دست رفتن اتصالات لثه و الیاف پریودنتال می باشد. مطالعات نشان داده است ویتامین D میتواند شرایط پریودنتال را تحت تاثیر قرار دهد و کاهش غلظت پلاسمایی آن با پریودنتیت مزمن ارتباط دارد. با توجه به اینکه مطالعات انجام شده همگی از سرم بیماران پریودنتیت مزمن تهیه شده است و مطالعه ای درمورد سطح ویتامین D بزاقی در این بیماران صورت نگرفته است و همچنین تهیه بزاق افراد از نظر اخلاقی در مقایسه با تهیه سرم آن ها کاری غیرتهاجمی و مورد پسند بیماران است لذا این مطالعه با هدف بررسی میزان سطح ویتامین D در بزاق این بیماران طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهد نمونه های بزاقی از 50 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن و نیز 50 فرد سالم از لحاظ پریودنتال مراجعه کننده به بخش بیماری های دهان دانشکده دندانپزشکی از تیر سال 99 تا مرداد ماه سال 99 اخذ گردید ، با استفاده از روش الایزا و کیت HANGZHOU (ساخت کشور کره) میزان ویتامین D بزاقی اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تی مستقل آنالیز شد و نرم افزار مورد استفاده در این پژوهش SPSS.16 بود و مقدار P کمتر از 0.05 معنی دار تلقی گردید. یافته ها: میانگین غلظت ویتامین D در گروه بیمار 10.32 نانوگرم بر میلی لیتر و در گروه سالم 11.08 نانوگرم بر میلی لیتر بوده و همچنین انحراف معیار درگروه بیمار 3.12 و در گروه سالم 3.36 بدست آمد. میانگین غلظت ویتامین D به تفکیک در زنان و مردان نیز مورد مقایسه قرار گرفت و مشخص شد در هیچکدام از آنها از لحاظ ویتامین D بزاقی بین افراد سالم و بیمار اختلاف معنادار آماری وجود ندارد نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که بین میانگین میزان ویتامین D بزاقی در این بیماران و افراد سالم از لحاظ پریودنتال اختلاف معنی داری وجود نداشت.