بررسی اندکس میلوپراکسیداز قبل و بعد از درمان القایی لوکمی میلوییدی حاد Non-M3
Abstract
هدف از مطالعه حاضر، بررسی اندکس میلوپراکسیداز قبل و بعد از اینداکشن لوکمی میلوییدی حاد Non-M3 به عنوان فاکتور پیش گویی کننده در ازریابی پیش آگهی بیماران مبتلا به این بیماری در مرکز آموزشی و درمانی شهید قاضی طباطبایی تبریز می باشد.
مواد و روش ها:در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر در بازه زمانی 6 سال از سال 1392 تا پایان 1397 در مرکز آموزشی، درمانی و تحقیقاتی شهید قاضی طباطبایی تبریز، کلیه بیماران مبتلا به AML ساب تایپ Non-M3 که به تازگی تشخیص داده شده اند و بستری در این مرکز در بازه سنی 18 الی 60 سال در مدت زمان تعیین شده و عدم دریافت رژیم دارویی قبلی جهت اینداکشن و یا سایر مداخلات درمان دارویی، وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر اندکس میلوپراکسیداز قبل و بعد از اینداکشن تراپی، تا زمان ترخیص مورد مطالعه قرار گرفتند. بر اساس رمیسیون بیماران به دو دسته تقسیم شده و MPXI در یک روز قبل از شروع درمان، یک هفته و 28 روز بعد (جهت بررسی رمیسیون) ثبت شده و تغییرات MPXI بین دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
یافته ها: میانگین سن بیماران ۰۴/۱۵ ± ۰۲/۵۱ سال بود. بیماران در سه گروه درمانی شامل رژیم های 7+3 (Daunorubicin)، 7+3 (Idarubicin) و Cytosar مورد بررسی قرار گرفتند. بیشتر بیماران مورد مطالعه ساب تایپ M2 و سپس M4 بودند. وضعیت نهایی بیماران نشان داد که تنها ۳۰ درصد بیماران در پایان درمان القایی رمیسیون داشته اند؛ که بیشترین فراوانی رمیسیون در بیماران با ساب تایپ بیماری M1 و M4 مشاهده شد. مقایسه دوره های زمانی بین سه گروه مورد مطالعه نشان می دهد که در هر سه گروه به طور معنی داری میانگین MPXI در زمان دوم در مقایسه با زمان اول افزایش یافته (۰۰۱/۰p=) و همچنین به طور معنی داری در زمان سوم در مقایسه با زمان دوم کاهش پیدا کرده است (۰۰۱/۰p=). میزان کاهش مقادیر MPXI در زمان سوم در مقایسه با زمان دوم در گروه 7+3 (Daunorubicin) بالاتر از سایر گروه ها می باشد.