بررسی اثر ضد توموری تجویز همزمان داروی وادیمزان و كوآگولاز نوتركيب فیوژن شده با تری پپتید NGR در مدل موشی

Abstract

هدف گیری عروق تومور (TVT) از موثرترین رویکردهای مبارزه با سرطان است. پژوهش های قبلی خواص منحصر به فرد لخته کنندگی کوآگولاز باکتریایی متصل شده به پپتیدهای هدفگیری اندوتلیال را نشان داده اند. عواملي همچون tCoa-RGD و tCoa-NGR براي القاء ترومبوز عروقي انتخابي و انفاركتوس در تومورهاي جامد استفاده شده است. عوامل مخرب عروق (VDAs) از سایر استراتژیهای درمان سرطان هستند. داروی DMXAA موجب تخریب سریع و انتخابی عروق تومور و همچنین نکروز وسیع در تومور می شود. هدف: در این پژوهش از مزیت بکارگیری همزمان دو استراتژی کوآگولاز نوترکیب tCoa-NGR و DMXAA استفاده می شود: یکی برای ایجاد ترومبوز و دیگری برای از بین بردن عروق تومور. روش كار و مواد: پروتئین نوترکیب tCoa-NGR سنتز، کلون و بیان شد. رده سلولی ملانومای موشی B16-F10 برای ایجاد مدل موشی توموری استفاده شد. چهار گروه آزمایشی بصورت تصادفی برای تزریق PBS، پروتئین tCoa-NGR ،داروی DMXAA و گروه درمان ترکیبی متشکل از tCoa-NGR و DMXAAایجاد شدند. ارزیابی تاثیر درمان ترکیبی بر اساس حجم تومور و رنگ آمیز بافتی H&E انجام شد. يافته ها: القای انفاركتوس توسط tCoa-NGR در تومور باعث کاهش جریان خون در ناحیه محیطی می شود. از طرف دیگر تجویز DMXAA دوام ترومبوز را افزایش می دهد. نتایج ما نشان می دهد که اثر هم افزایی این دو عامل می تواند رشد تومورهای ملانوما B16-F10 را به طور قابل ملاحظه ای در موش سرکوب کند. نتيجه گيري: با استفاده از ترکیب درمانی با دو مکانیسم عمل مختلف در همان مکان و در همان زمان، می توان انتظار داشت کارایی کلی درمان تومور بالاتر باشد.