• English
    • Persian
  • English 
    • English
    • Persian
  • Login
View Item 
  •   KR-TBZMED Home
  • School of Medicine
  • Theses(M)
  • View Item
  •   KR-TBZMED Home
  • School of Medicine
  • Theses(M)
  • View Item
JavaScript is disabled for your browser. Some features of this site may not work without it.

بررسی تأثیر درمان‌های غیر جراحی بر امکان جراحی بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاوا

Thumbnail
View/Open
دکتر_محمدعلی_محمدی_بررسی_تاثیر_درمان_های_غیر_جراحی_بر_امکان_جراحی.pdf (1.374Mb)
Date
1399
Author
محمدی, محمدعلی
Metadata
Show full item record
Abstract
هدف از انجام این مطالعه بررسی تأثیر درمان‌های غیر جراحی بر امکان جراحی بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاوا می‌باشد. مواد و روش‌ها: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﯾﮏ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ بررسی بیماران (Case Series) توصیفی تحلیلی ﺑﻮده، ﺑﻪ ﺻﻮرتی که ﻫﻤﻪ بیماران مبتلا به سندرم سوپریور وناکاوا ﮐﻪ در داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ تبریز در بیمارستان امام رضا (ع) در ده سال اخیر پرونده آنان موجود است، به تعداد 32 نفر انجام شد. ﺷﯿﻮه ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت از طریق بررسی پرونده‌های بیماران ﺑﻮد و ﺑﺮای ﮔﺮدآوری اﻃﻼﻋﺎت از چک‌لیستی که بدین منظور تهیه شده بود، اﺳﺘﻔﺎده شد. پس از دسته‌بندی اطلاعات، افرادی که تحت درمان غیرجراحی از جمله شیمی‌درمانی، رادیوتراپی و استنت گذاری قرارگرفته‌اند، در آنان تأثیر این نوع درمان‌ها را در بهبود بیماری، عود بیماری و همچنین امکان انجام جراحی در صورت نیاز ارزیابی شد و همچنین پیامد 3 ساله این بیماران بررسی شد. یافته‌ها: در این مطالعه، 32 مبتلا به SVCS موردبررسی قرار گرفتند که محدوده سنی آن‌ها 29 سال تا 78 سال و میانگین (انحراف معیار) سنی آن‌ها 56/54 (3/13±) سال بود. بیشترین سابقه بیماری قبلی در افراد این مطالعه، مربوط به پرفشاری خون با 6 مورد (8/18 درصد) بود. بیشترین تشخیص بیماری در افراد این مطالعه، Lung Cancer با 14 مورد (5/43 درصد) بود. نوع مداخله غیرجراحی در این افراد، در 6 مورد (8/18 درصد) شیمی‌درمانی، در 6 مورد (8/18 درصد) رادیوتراپی و در 10 مورد (4/31 درصد) استنت گذاری بود. بهبود علائم پس از مداخله غیر جراحی، در 8 مورد (4/36 درصد) آنان مشاهده شد. امکان جراحی پس از مداخله غیرجراحی، در هیچ موردی از آنان دیده نشد؛ بااین‌حال، عود بیماری پس از مداخله غیر جراحی در 2 مورد (0/10 درصد) آنان مشاهده شد که در هر دوی آنان، ادامه رادیوتراپی تجویز شد. نوع مداخله جراحی در افراد مورد مطالعه، در 2 مورد (3/6 درصد) تیروئیدکتومی توتال و در 2 مورد (3/6 درصد) توراکوتومی محدود و بیوپس بود. بهبود علائم پس از مداخله جراحی، در 2 مورد (0/50 درصد) آنان مشاهده شد. در مجموع، 22 مورد (6/68 درصد) از افراد مورد مطالعه، فوت شدند. از بین تمامی متغیرهای مربوط به تأثیرات نوع مداخلات غیرجراحی در افراد مورد مطالعه، ازجمله بهبود علائم، امکان اعمال جراحی و عود بیماری ارتباط معنی‌داری آماری مشاهده نشد (P-value>0.05).
URI
http://dspace.tbzmed.ac.ir:8080/xmlui/handle/123456789/62952
Collections
  • Theses(M)

Knowledge repository of Tabriz University of Medical Sciences using DSpace software copyright © 2018  HTMLMAP
Contact Us | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV
 

 

Browse

All of KR-TBZMEDCommunities & CollectionsBy Issue DateAuthorsTitlesSubjectsThis CollectionBy Issue DateAuthorsTitlesSubjects

My Account

LoginRegister

Knowledge repository of Tabriz University of Medical Sciences using DSpace software copyright © 2018  HTMLMAP
Contact Us | Send Feedback
Theme by 
Atmire NV