بررسی تاثیر زاویه دار بودن ایمپلنت های دندانی در دقت روش‌های مختلف قالبگیری
Abstract
مقدمه: امروزه با استفاده روز افزون از ایمپلنت‌های دندانی، استفاده از متد ها و روش هایی که دقت کار را بالا برده و مشکلات بعدی را کاهش داده و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد ضروری به نظر می رسد. با توجه به نقش قابل توجه قالبگیری دقیق در موفقیت درمان های ایمپلنت از طریق تهیه ی پروتزی با تطابق بالا و بدون تنش، و نیز عدم وجود مطالعات کافی در تاثیر زاویه‌دار بودن ایمپلنت در دقت قالبگیری طی روش های مختلف قالبگیری، هدف مطالعه‌ی حاضر بررسی و مقایسه ی تاثیر زاویه دار بودن ایمپلنت در دقت قالبگیری های تری باز اسپلینت شده و تری باز بدون اسپلینت بود.
روش ها و مواد: در اين مطالعه‌ی آزمایشگاهی تعداد 48 عدد قالبگیری (12 عدد برای هر یک از چهار گروه: بدون اسپلینت و موازی، بدون اسپلینت و زاویه دار، اسپلینت شده و موازی، و اسپلینت شده و زاویه دار) انجام شد. برای استقرار فیکسچر در ایمپلنت‌های موازی، در یکی از آکریل ها دو سوراخ به قطر 50/4 و عمق 12 میلی متر، و در ایمپلنت های زاویه دار، در آکریل دوم 2 سوراخ با همان ابعاد اما هر کدام با زاویه ی ۱۵ درجه نسبت به محور عمودی و به صورت متباعد ایجاد شدند. برای قالبگیری بدون اسپلینت از روش تری باز با مواد سیلیکون افزایشی Panasil با قوام پوتی-واش به‌صورت یک مرحله‌ای قالبگیری استفاده شد. برای قالبگیری اسپلینت شده، ماده ی قالبگیری توسط تیغ بیستوری برش داده شد، آکریل دورالی در داخل ایندکس ریخته و ست شد، ایندکس خارج شده و ادامه مراحل همانند قالبگیری بدون اسپلینت انجام یافت. در نهایت، فاصله ی بین داخلی‌ترین قسمت پیچ ها در سطح آنالوگ به وسیله ی کولیس دیجیتال اندازه گیری شد. داده های کمی نرمال بصورت میانگین ± انحراف معیار گزارش شدند. برای مقایسه ی دقت زیرگروه های موردمطالعه از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه استفاده شد.
یافته ها: در این مطالعه، میانگین دقت قالبگیری در ایمپلنت های موازی اسپلینت شده و بدون اسپلینت به ترتیب برابر با 03/0 ± 03/0 و 05/0 ± 08/0 بود و در ایمپلنت های زاویه دار اسپلینت شده و بدون اسپلینت به ترتیب برابر با 06/0 ± 07/0 و 07/0 ± 11/0 بود. در هر دو گروه ایمپلنت‌های موازی و زاویه دار دقت قالبگیری در روش اسپلینت شده به طور معنی داری بهتر از روش بدون اسپلینت بود (P=0.003). همچنین، در هر دو گروه ایمپلنت های اسپلینت شده و بدون اسپلینت دقت قالبگیری در روش موازی به طور معنی داری بهتر از روش زاویه‌دار بود (P=0.031).
نتیجه گیری: توصیه می گردد برای افزایش دقت قالبگیری ایمپلنت های دندانی، از روش قالبگیری اسپلینت شده برای هر دو نوع ایمپلنت‌های موازی و زاویه دار به هنگام استفاده از تری باز، بهره گرفته شود.