بررسی تغییرات عوامل استرس اکسیداتیو و سایتوکاین های التهابی در خون محیطی افراد دیابتی بعد از پرتودهی
چکیده
در این مطالعه تفاوت میزان بقای سلولی و ترشح فاکتور های IL-1β و MDA در پاسخ به دز های متفاوت اشعه ی ایکس در گروه های سالم و دیابتی مورد ارزیابی قرارگرفت.
مواد و روش: سلولهای لنفوسیتی خون محیطی افراد دیابتی (میزان گلوکز A = 260 dl/ml ،dl/ml B = 287) و فرد سالم (میزان گلوکز <100 dl/ml) در معرض اشعه ایکس با دز های 2 و4 و 8 گری قرار گرفتند. از روش MTT برای بررسی درصد مرگ سلولی استفاده شد. بررسی فاکتور MDAبا استفاده از روش اسپکتروفتومتری و فاکتورIL-1β با استفاده از روش الایزا در نمونه های سلولی پرتودیده سالم و پرتودیده دیابتی انجام گردید.
یافته ها: بررسی داده های مربوط به MTTرابطه معنی داری را بین گروه نرمال در میزان بقای سلولی بر حسب درصد (100، 85، 76و 67) با گروه های دیابتیک A (100، 73، 64 و 50) وگروه دیابتیک B (100، 74، 59 و 48) در پاسخ به دز های متفاوت پرتو به ترتیب (0، 2، 4و 8 گری) نشان داد(P<0.01). بررسی داده های مربوط به میزان IL-1β نیز رابطه معنی داری را بین گروه نرمال (10، 12، 20و 32) با گروه های دیابتیک A (18، 21، 28 و64) وگروه دیابتیک B (16، 24، 34و70) در پاسخ به دز های متفاوت پرتوی به ترتیب (0، 2، 4و 8 گری) نشان داد(P<0.001). بررسی داده های مربوط به میزانMDA نیز رابطه معنی داری را بین گروه نرمال (0.8، 0.8، 0.9 و 1) با گروه های دیابتیک A (1.5، 1.9، 2.2و 2.5) و گروه دیابتیک B ( 1.6