بررسی سطح سرمی Pro-B-Type Natriuretic Peptide در پیش بینی اكستوباسيون ناموفق در بیماران جراحي توراكوابدومينال در بخش مراقبت های ویژه

Abstract

اکستوباسیون یک لحظه حیاتی در بخش مراقبتهای ویژه می باشد. با وجود رعایت تمام معیارهای موفقیت آمیز در جداسازی، عدم موفقیت در اکستوباسیون برنامه¬ریزی شده تقریبا در 20-10٪ موارد روی می¬دهد و میزان مرگ و میر بالایی دارد. در بسیاری از مطالعات درصد بالاتر عدم ¬موفقیت گزارش شده است. در مطالعات انجام شده در زمینه اکستوباسیون بعد اعمال جراحی، سطوح پپتید ناتریورتیک نوعB (BNP) و proBNP به عنوان شاخصهای مفید عدم موفقیت در اکستوباسیون ارائه شده است، که در این میان proBNP از ثبات بیشتری برخوردار بوده و ممکن است بیومارکر بهتری برای تعیین نتایج بیماران بدحال و جداسازی از تهویه مکانیکی باشد. بنابراین چون هنوز در رابطه با زمان و روش ایده¬ال اکستوباسیون قطعیت و اتفاق نظری وجود ندارد و از طرفی نیاز به یک بررسی جامع نقش proBNP در بخش مراقبتهای ویژه وجود دارد. بنابراین بر آن شدیم غلظت و پیش¬آگهی proBNP دربیماران ICU بعد از جراحی توراکو آبدو مینال را بررسی نماییم. روش کار: بیمارانی که بعد از عمل جراحی توراکوابدومینال به بخش ICU جنرال منتقل شده بودند وارد مطالعه شدند. در این بیماران سطح proBNP در بدو ورود به بخش مراقبتهای ویژه و 24 ساعت بعد اندازه-گیری شد. داده¬های دموگرافیک، پارامترهای همودینامیک و تنفسی، مدت اقامت در ICU، معیارهای آپاچی و میزان مرگ و میر ثبت گردید و تجزیه و تحلیل داده¬ها با استفاده از آزمونهای t، من ویتنی و آزمون کای دو انجام شد. یافته¬ها: تعداد 150 بیمار وارد مطالعه شدند. از این تعداد 133 بیمار در اکستوباسیون بعد عمل جراحی موفق و 12 بیمار جداسازی ناموفق و نیاز به انتوباسیون مجدد داشتند. در گروه ناموفق سطح بالاتر proBNP در مقایسه با بیماران دارای اکستوباسیون موفق مشاهده شد. همچنین ناپایداری در پارامترهای همودینامیک در گروه ناموفق مشاهده گردید.