بررسی اثر نانوکریستال های کورکومین بر بیان ژن VDR در سلولهای سرطان دهان ((HN5
Abstract
مقدمه: داروهای گیاهی اهمیت خاصی به لحاظ درمانی و پیشگیری از بیماری هایی ازجمله سرطان دارند. کورکومین ماده فعال گیاهی با اثرات درمانی مختلف است ولی به دلیل آبگریز بودن آن فراهمی زیستی آن کم است. سنتز نانوذرات باعث بهتر شدن این فراهمی زیستی مواد آبگریز می شود. هدف از این مطالعه بررسی بررسی اثر کورکومین و نانو کورکومین بر سلولهای سرطان دهان HN5 انسان بوسیله ی ارزیابی سمیت، بیان ژن می باشد.
مواد و روشها: پس از تهیه نانوکریستالهای کورکومین، میزان سیتوتوکسیسیتی کورکومین و نانو کورکومین در 24و 48 ساعت با تست MTT سلولها مورد سنجش قرار گرفت و بررسی میزان بیان ژن VDRبه روش Real Time RT-PCR انجام شد. جهت آنالیز آماری داده ها از آزمون t-test و ANOVA و توسط نرم افزار SPSS ورژن 17 انجام شده و سطح معنی داری p≤0.05 در نظر گرفته شد.
نتایج: نانوذرات کورکومین با میانگین اندازه ذره ای 112نانومتر و مورفولوژی کروی اگریگه به دست آمدند. نتیجه آزمایش MTT برای بررسی سمیت سلولی کورکومین نشان داد که کورکومین و نانو کورکومین در غلظت های مختلف اثر سمی بر روی سلولهای HN5 داشتند و 50IC آن در مدتهای 24 و 48 ساعت برای کورکومین به ترتیب 5/12 و15 و برای نانوکورکومین به ترتیب 25 و 5/17 محاسبه شد(p<0.05). نتایج تست MTT نشان می دهد که اثر کورکومین و نانو کورکومین بر سلولهای HN5 وابسته به غلظت و زمان بوده است. بیان ژن VDR در سلولهای HN5 که با کورکومین و نانو کورکومین تریت شده بودند به طور معنی داری کاهش پیدا کرد .(p<0.05)
نتیجه گیری: کورکومین به تنهایی میزان بیان ژن VDR را افزایش نمی دهد و احتمالا" ترکیب آنها با کلسیتریول می تواند باعث افزایش بیان VDR شود. با توجه به اثرات سمی نانوکورکومین و کورکومین بر روی سلول های سرطانی دهان، این ماده می توانند گزینه ای مناسب در طراحی داروهای ضد سرطانی مخصوصا" در ترکیب با ویتامین D و نیز داروهای ضد سرطانی شیمیایی باشند.