مقایسه سطح سرمی و بزاقی اینترلوکین 4 در افراد مبتلا به لیکن پلان دهانی و افراد سالم: مطالعه مرور نظام مند و متاآنالیز

Abstract

سیتوکین ها نقش مهمی در آسیب ایمنی کراتینوسیت ها داشته و می توانند بیماری های پوستی-مخاطی مختلف نقش داشته باشند بنابراین غلظت IL-4 در بیماران مبتلا به OLP اخیرا تحقیق شده است. مواد و روش ها این مطالعه متاآنالیز سطوح بزاقی و سرمی IL-4 را در ارتباط با لیکن پلان های مختلف ارزیابی می کند. این تحقیق از سال 1995 در کتابخانه Cohrane و سال 1983 در scopus-pubmed و web of science تا سال 9201(سپتامبر9201) انجام شده است. کیفیت مطالعات موجود در متاآنالیز با استفاده از ارزیابی مقیاس Newcastle-ottawa تعیین شد. آنالیزها توسط مرورگر 5.3 و با استفاده از اختلاف میانگین(MD) و فاصله اطمینان(Cls) 95 درصد انجام گردید. یافته ها از میان 108 مطالعه بازیابی شده در منبع داده ها تنها 10 مورد در ترکیب کمی آنالیز شدند. MD های سطوح سرمی و بزاقی IL-4 در بیماران OLP در مقایسه با گروهای کنترل6.36 پیکوگرم بر میلی لیتر و 2.67 پیکوگرم بر میلی لیتر بود به علاوه MD های سطوح سرمی و بزاقی IL-4 1.30 پیکوگرم بر میلی لیتر و 1.83 پیکوگرم بر میلی لیتردر لیکن پلان های نوع erosive- اریتماتوز- بولوز و زخمی در مقایسه با بیماران با لیکن پلان رتیکولاربود. نتیجه گیری این مطالعه متاآنالیز نشان داد که بیماران OLP سطوح سرمی و بزاقی IL-4 را افزایش می دهند بنابراین نشان می دهد که IL-4 ممکن است یک نشانگر بالقوه بزاقی برای بیماری OLP باشد. در مقابل کلینیسین ها باید آگاه باشند که حتی سایر عوامل مانند عفونت ثانویه ممکن است روی غلظت آن اثرگذار باشد.