تهیه و ارزیابی ژلفوم متخلخل حاوی نانوکریستال های کورکومین
چکیده
مقدمه:
از آنجایی که درای ساکت یکی از شایع ترین مشکلات بعد از کشیدن دندان است بسیاری از محققان تلاش کرده اند که روش موفق جهت جلوگیری از آن پیدا کنند.
مواد و روشها:
در این مطالعه ابتدا ژلفوم ژلاتینی حاوی نانوذرات کورکومین (60 میلی گرم بر میلی لیتر، اندازه ذره ای 110 نانومتر) به کمک روش هوادهی با همزن مکانیکی و فریز درای کردن تهیه شد. جهت مقایسه، ژلفوم ژلاتینی بدون نانوکورکومین با روش مشابه ساخته شد. ژلفوم های تهیه شده به کمک روش های معمول فیزیکوشیمیایی ارزیابی اولیه شدند. در ادامه اثرات آنتی میکروبیال ژلفوم های تهیه شده به کمک روش دیسک دیفوزیون علیه باکتری گرم منفی اشرشیا کلای و گرم مثبت استافیلوکوکوس اورئوس ارزیابی شد. در نهایت برای آزمایش اثرات هموستاتیک، از پلاسمای سیتراته و اندازه گیری زمان انعقاد خون (با تشکیل اولین نشانه های انعقاد) بهره گرفته شد.
نتایج:
ژلفوم ژلاتینی حاوی کورکومین به صورت یک ساختار متخلخل اسفنجی با ابعاد حفرات نانومتری (200 نانومتر) بدون هیچ برهمکنش مازاد بین ژلاتین و نانوکورکومین و با ساختار کریستالی مخلوط با آمورف، با درصد بالای بارگیری کورکومین (.95.6 درصد) و نیز الگوی رهاسازی آهسته رهش کورکومین از بدنه ژلفوم به دست آمدند. مطابق نتایج میکروبی، ژلفوم حاوی نانوکورکومین هاله عدم رشد قابل ملاحظه ای بر علیه باکتری های مورد استفاده در مقایسه با ژلفوم بدون کورکومین نشان داد. ژلفوم بدون کورکومین هیچ اثر آنتی میکروبیالی نداشت. در تست انعقاد خون، هر دو ژلفوم با و بدون کورکومین در مقایسه با ژلفوم استاندارد جراحی در زمان کمتر موجب اثرات انعقادی خون شدند.
نتیجه گیری:
به نظر می رسد ژلفوم تهیه شده را می توان در پیشگیری یا درمان ضایعه درای ساکت استفاده نمود. هرچند که تحقق این امر نیازمند مطالعات وسیع سلولی، حیوانی و اجرای فاز بالینی بر روی انسان است.