اثر انسداد عمدی سوراخ‌های بینی شب قبل از جراحی در میزان بی‌قراری بیمار در ریکاوری بعد از عمل رینوپلاستی
Abstract
مطالعه حاضر با هدف اثر انسداد عمدی سوراخ‌های بینی شب قبل از جراحی در میزان بی‌قراری بیمار در ریکاوری بعد از عمل رینوپلاستی انجام شد.
روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده بود که در طی سال های 2018-19 با مشارکت 50 بیمار کاندید رینوپلاستی انتخابی در بیمارستان امام رضا تبریز انجام شد. نمونه پس از تخصیص تصادفی در دو گروه کنترل و مداخله(تعبیه پک نازال در شب قبل از جراحی به مدت یک ساعت) وارد مطالعه شدند. وضعیت همودینامیک و میزان آژیتاسون بیماران در واحد ریکاوری با آزمون های X2 و تست دقیق فیشر در نرم افزار SPSS ver20 در سطح معناداری کمتر از 0.05 مقایسه شدند.
یافته ها : بررسی میزان آژیناسیون بیماران شرکت کننده در دو گروه در طی مدت زمان اقامت در واحد ریکاوری حاکی از آن بود که میانگین شدت آژیتاسیون گروه مداخله برابر 5.05±00/15 و میانگین شدت آژیتاسیون در گروه کنترل نیز برابر 05.10±00/30بود(P=0.396)؛ مقایسه شدت آژیتاسون دو گروه به کمک آزمون آماری X2 حاکی از عدم اختلاف آماری معنادار بین دو گروه بود(P<0.05). از نظر عوارض همچون لارنگواسپاسم، نیاز به داروی آرامبخش و داروی ضد تهوع نیز بین دو گروه اختلافات آماری معناداری مشاهده نشد(P<0.05).