بررسی(ADC) Apparent Diffusion Coefficient در تصويربرداري Diffusion Weighted در همانژيوم آتیپیک مهره اي و ضايعات بدخیم مهره اي

Abstract

با توجه با اینکه همانژيوم آتیپیک مهره اي و ضايعات بدخیم مهره اي در تصویر برداری مگنتیک رزونانس هر دو دارای نمای مشابه به صورت ایزودنس یا هایپودنس در سکانس T1 و هایپر دنس در سکانس T2 و سکانس های با ساپرس چربی می باشند و با توجه به متفاوت بودن اقدامات درمانی در این دو ضایعه؛ افتراق این دو ضایعه امری ضروری می باشد؛ لذا در این مطالعه بر آن شدیم تا Apparent Diffusion Coefficient در تصويربرداري Diffusion Weighted را در این دو ضایعه مقایسه کنیم.

مواد و روش ها: در اين مطالعه مقطعي تحليلي كه در سطح بيمارستان آموزشي و مركز بهداشتي و درماني امام رضاي شهر تبريز از سال 1394 تا سال 1396 انجام گرفت؛ 23 بیماران در دو گروه با تشخیص همانژیوم آتیپیک مهره ای و ضايعات بدخيم مهره ای، كه در ام ار آی انجام شده دارای ضايعات مهره ای بودند که در T1 MRI ايزو يا هيپو اينتنس و در T2 MRI هيپر اينتنس بود وارد مطالعه حاضر شده و تحت تصویر برداری Diffusion Weighted ( DWI ) قرار گرفتند. Signal Intensity برای تمامی ضایعات مهره ای در دو B Value مختلف (50 و 400) اندازه گیری شد و Apparent Diffusion Coefficient (ADC) برای تمامی ضایعات توسط دستگاه محاسبه گردید. یافته ها: میانگین عدد ADC در گروه بیماران با همانژیوم آتیپیک 6-10 * ( 234 ± 1888) و در گروه بیماران با ضايعات بدخيم مهره ای 6-10 * ( 293 ± 1008) بود که دارای تفاوت معنی دار از نظر آماری میباشد (3-10 > P Value ) در آنالیز Reciever operating characteristic (ROC) آستانه 6-10 * 958 برای عدد ADC جهت افتراق همانژیوم آتیپیک مهره ای از ضايعات بدخيم مهره ای تعیین شد.