تاثیر روش درمانی Mindfulness در کیفیت زندگی بیماران پارکینسونی

Abstract

هدف از انجام این مطالعه، ارزیابی تاثیر تکنیک Mindfulness در کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون با استفاده از پرسشنامه استاندارد PDQ-39 بود. مواد و روش‌ها: در یک بازه زمانی 12 ماهه، بیماران پارکینسونی مراجعه‌کننده به درمانگاه نورولوژی بیمارستان امام رضا و رازی مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران به صورت راندوم به دو گروه مداخله و گروه کنترل تقسیم شدند. بیماران در گروه مداخله در 6 جلسه و به مدت 8 هفته در جلسات Mindfulness شرکت نمودند. هریک از موارد مربوط به پرسشنامه PDQ-39 شامل توان حرکت، فعالیت های روزمره، وضعیت عاطفی، استیگما، ساپورت اجتماعی، شناخت، ارتباطات و احساس ناراحتی بدنی و امتیاز PDSI بعد از 4 هفته محاسبه شد و با استفاده از آزمون آماری t-test و آزمون های غیر پارامتری با نمره اولیه مقایسه شد. نتايج: در پیگری چهار هفته، بیماران در گروه مداخله برخلاف گروه کنترل بهبودی قابل توجهی در امتیاز PDSI داشتند p<0.001) در مقایسه با p=0.29). کاهش معنی‌داری در نمره توان حرکت، فعالیت های روزمره، وضعیت عاطفی و ساپورت اجتماعی بیماران در مقایسه با قبل مداخله ایجاد شد (p> 0.05). استیگما و شناخت و ارتباطات مواردی بودند که بعد از مداخله تغییر قابل توجهی در گروه مداخله نشان ندادند. همچنین، نمره قبل و بعد از مداخله موارد مورد بررسی در پرسشنامه تفاوت معنی داری بین گروه مداخله و گروه کنترل نداشت.