مطالعه اثرات استاتیک (مهارکننده STAT3 ) بر بهبود شیمی درمانی ایمونوژنیک در سلولهای B16 ملانوما
Abstract
مقدمه: القای مرگ سلولی ایمنوژنیک یکی از راهکارهای نویدبخش در ایمنیدرمانی سرطان به شمار میرود. با
این وجود، ایمنیدرمانی سرطان به دلیل وجود مهارکنندههای ایمنی در محیط تومور با محدودیتهایی روبرو
است. STAT3 یکی از مهمترین مسیرهای درگیر در القا مهارکنندههای سیستم ایمنی هست که در بسیاری از
سرطانها به صورت فعال وجود دارد و نقش عمدهای را در پیشرفت سرطان ایفا میکند. استاتیک به عنوان یک
مهارکننده اختصاصی ناحیه SH2 ی STAT3 شناخته شدهاست.
هدف: بررسی اینکه آیا استاتیک میتواند اثر داروهای شیمیدرمانی را در القا مرگ سلولی ایمنوژنیک در سلول-
های سرطانی حامل STAT3 بیش فعال بهبود بخشد.
روشها: اثرات مهار رشد سلولی استاتیک و داروهای شیمیدرمانی شامل دوکسوروبیسین و اگزالیپلاتین توسط
روش MTT در سلولهای ردهی B61F61 و CT21 بررسی شدند. روش فلوسایتومتری برای مطالعهی آپپتوز سلولی
و بیان سطحی کالرتیکولین) CRT ( استفاده گردید. میزان HMGB ، 6 HSP01 و IL-62 با روش الایزا ارزیابی شدند.
یافتهها: تیمار سلولهای B61F61 و CT21 با ترکیب داروی استاتیک و دوکسوروبیسین اثر ضدتوموری همافزا
را به ترتیب با شاخص ترکیبی) CI ) 1 نتیجه داد. به طرز قابلتوجهی، در سلولهایی که ترکیبدرمانی / 1/22 و 20
استاتیک و دوکسوروبیسین را دریافت کردهبودند، میزان بالایی از مارکرهای مرگ سلولی ایمونوژنیک شامل بیان
CRT و ترشح HMGB6 و HSP01 در مقایسه با تکدرمانیها مشاهده شد. علاوه براین، در معرض قرار دادن
سلولهای دندریتیک ) DCs ( در برابر کاندیشن مدیا حاصل از سلولهای سرطانی تیمار شده با استاتیک و
دوکسوروبیسین باعث ترشح IL-62 شد که نشانگر بلوغ سلولهای دندریتیک و القا پاسخ سلولی T کمک کنندهی
نوع یک ) Th6 ( میباشد.
تکدرمانی با اگزالیپلاتین و استاتیک مرگ سلولی ایمونوژنیک را در سلولهای CT21 القا کرد اگرچه در سلولهای
CT21 تیمارشده با ترکیب استاتیک و اگزالیپلاتین در مقایسه با تکدرمانیها، افزایش معنیداری در میزان مرگ
ایمونوژنیک سلولهای CT21 و ترشح IL-62 توسط سلولهای دندریتیک مشاهده نشد.
نتیجهگیری: این یافتهها نشانداد که استاتیک به عنوان مهارکنندهی STAT3 میتواند مرگ سلولی ایمونوژنیک
القا شده توسط دوکسوروبیسین را افزایش دهد.