بررسی تاثیر پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پاراکازئی بر سرطان روده بزرگ در مدل حیوانی موش صحرایی

Abstract

مقدمه و هدف: سرطان کولورکتال سومین سرطان شایع در دنیا می‌باشد و عوامل تغذیه‌ای و اپی‌ژنتیک نقش مؤثری در ایجاد و پیشگیری از این نوع سرطان دارند. تحقیقات زیادی بر روی تأثیر مثبت پروبیوتیکها در پیشگیری و درمان سرطان‌ها علی‌الخصوص بر روی سرطان روده بزرگ در رده سلولی و مدل حیوانی انجام گرفته، و نشان داده که پروبیوتیک‌ها می‌تواند باعث القاء آپوپتوز و مهار رشد در سلول ها و توده های سرطانی شوند، ولی به نقش درمانی یا کمک درمانی پروبیوتیک ها بعد از ایجاد سرطان نپرداخته است، لذا این مطالعه به منظور بررسی اثرات ضد سرطانی پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پاراکازئی در مدل حیوانی موش صحرایی انجام گرفت. روش: در این مطالعه 72 عدد موش صحرایی نر نژاد ویستار به 6 گروه تقسیم شد که بجز گروه 1(سالم) در بقیه گروه‌ها ماده سرطان‌زا DMH با دوز 30 میلیگرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و هفته ای دو تزریق به صورت زیر جلدی به مدت 12 هفته انجام گرفت، در گروه 2 (پیشگیری) قبل از تزریق DMH پروبیوتیک به صورت گاواژ با دوز cfu/kg/bw 109×2 به صورت روزانه تجویز و تا پایان مطالعه ادامه یافت، گروه 3 به عنوان گروه سرطانی فقط ماده DMH دریافت کرد، ولی گروه های 4و 6 که سرطانی شده بودند، بعد از گذشت 32 هفته از شروع مطالعه با پروبیوتیک و گروه 5 با داروی 5Fu تیمار و در پایان هفته 40 موش های صحرایی کشته شدند و کولون آنها خارج و به صورت عرضی باز شد و از نظر وجود و عدم وجود و تعداد و سایز توده‌های توموری مورد ارزیابی قرار گرفت و جهت بررسی هیستوپاتولوژی و القای آپوپتوز با روش ایمنوهیستوشیمی و میزان تکثیر سلولی با روش رنگ آمیزی AgNOR و بیان ژن های Caspase8، Caspase9،Bax ،Akt1 ، Jak1 با روش Real Time PCR از بافت های توموری نمونه تهیه گردید. یافته ها: در فاز پیشگیری مطالعه تجویز لاکتوباسیلوس پاراکازئی در گروه 2(پیشگیری) باعث جلوگیری از ایجاد توده‌های بدخیم سرطانی از نوع آدنوکارسینوم شد و توده‌های ایجاد شده خوشخیم و از نوع آدنوم بودند، همچنین باعث کاهش تکثیردر مقایسه با گروه سرطانی شده بود و اختلاف بین گروه سرطانی و پیشگیری معنی‌دار بود(05/0> p). تجویز لاکتوباسیلوس پاراکازئی در گروه پیشگیری در مقایسه با گروه سرطانی باعث افرایش بیان ژن های پروآپوپتوتیک (caspase8, caspase9 و Bax ) و کاهش بیان ژن Akt1 شده بود و اختلاف بین آن‌ها معنیدار بود(05/0> p). در فاز درمانی مطالعه، تجویز لاکتوباسیلوس پاراکازئی در گروه های سرطانی تیمار شده (5،4 و 6) در مقایسه با گروه سرطانی(3) باعث کاهش سایز و اندازه توده‌های سرطانی روده بزرگ شده بود، و اختلاف بین آنها معنی‌دار بود(05/0> p)، همچنین درگروه‌های سرطانی تیمار شده با لاکتوباسیلوس پاراکازئی و داروی 5fu در مقایسه با گروه سرطانی(3) تکثیر سلولی کاهش یافته بود و اختلاف معنی دار داشتند(05/0> p) و در گروه 6 (دریافت لاکتوباسیلوس پاراکازئی و داروی 5fu به صورت توام) باعث کاهش بیشتر تکثیر سلولی شده بود و لاکتوباسیلوس پاراکازئی اثر ضد تکثیری داروی 5fu را تقویت کرده بود، علاوه بر این لاکتوباسیلوس پاراکازئی باعث القاء آپوپتوز در گروه های سرطانی تیمار شده گردید و اختلاف آن با گروه سرطانی معنی‌دار بود(05/0> p) و بیشترین مقدار آپوپتوز در گروه 6 (لاکتوباسیلوس پاراکازئی + 5fu) دیده شد و نشان داده شد که لاکتوباسیلوس پاراکازئی می تواند بر روی اثراث آپوپتوزی داروی 5fu اثر سینرژیسمی داشته باشد، همچنین لاکتوباسیلوس پاراکازئی در گروه های سرطانی تیمار شده باعث افزایش بیان ژن های پروآپوپتوتیک Caspase 8, Caspase9 و Bax و کاهش بیان ژن های Akt1 و Jak1 گردید و نشان داد از هر دو مسیر داخلی و مسیرخارجی آپوپتوز باعث القای آپوپتوز در گروه های تیمار شده بود. نتیجه گیری : پروبیوتیک بومی لاکتوباسیلوس پاراکازئی از نظر پیشگیری باعث جلوگیری از ایجاد ضایعات بدخیم در روده بزرگ موش صحرایی می‌شود و از نظر درمانی در گروه‌های سرطانی تیمار شده، در بافت‌های توموری، تکثیر سلولی را کاهش و سبب القای آپوپتوز شده و سایز و تعداد تومور ها را در روده بزرگ موش های صحرایی کاهش می دهد.