مطالعۀ مورد شاهدی ارتباط عدم امنیت غذایی با ابتلا به دیابت نوع 2 و فشارخون بالا

Abstract

الگوی غذایی سالم در طول زندگی راه کاری ساده و موثر در پیشگیری از بروز بیماری های مزمن است. امروزه اصلی ترین علل مورتالیتی و موربیدیتی در جوامع بیماری های غیرواگیر می باشد. از طرف دیگر دستیابی نامطمئن به مواد غذایی و ناامنی غذایی خانوار هنوز یکی از مشکلات مهم جهانی است و با طیف گسترده ای از پیامدهای سوءتکاملی و بهداشتی مرتبط است. هدف از این مطالعه ارزیابی ارتباط بین ناامنی غذایی با ابتلا به دیابت نوع 2 و فشار خون بالا در یک جمعیت شهری می باشد. روش كار و مواد: اين مطالعه در خانوارهای شهری تحت پوشش مراکز خدمات جامع سلامت شهر خوی انجام شده است. وجود یا عدم وجود ناامنی غذایی با استفاده از پرسشنامۀ شش سؤالی مشخص شد. معیارهای ورود به مطالعه شامل ابتلا به دیابت تیپ 2، فشار خون اولیه، عدم ابتلا به بیماری های مزمن دیگر (آسم، بیماری قلبی عروقی، حوادث عروقی مغزی، بیماری کلیوی) و سن بالای 35 سال بود. حجم نمونه محاسبه شده در هر یک از گروه های مورد 110 نفر به دست آمد. در گروه کنترل برای افزایش توان مطالعه حجم نمونه دوبرابر یعنی 220 نفر در نظر گرفته شد. روش نمونه گیری به صورت تصادفي منظم انجام شد. برای مقایسه وجود ناامنی غذایی در دو گروه مورد و شاهد از آزمون مجذور کاي استفاده شد و برای تعیین تاثیر متغیرهای مخدوشگر از آزمون لجیستیک رگرسیون استفاده شد.یافته ها: از كل جمعيت تحت مطالعه تعداد 210 نفر معادل 47.7% از امنیت غذایی برخوردار بودند و 230 نفر (52.3%) امنيت غذايي نداشتند. بيشترين فراواني پاسخ مثبت به سوالات پرسشنامه امنيت غذايي مربوط به سوال 6 با فراواني 57% و كمترين مربوط به سوال 4 بود. يافته هاي مطالعه نشان داد كه تنها حدود 17 درصد از جمعيت مطالعه BMI طبيعي داشتند و 83 درصد اضافه وزن يا چاقي داشتند (7/%42 اضافه وزن و 5/40% چاق). در تحليل چند متغيره سن، نمايه توده بدني و تحصيلات با ابتلا به هيپرتانسيون ارتباط معني دار داشتند ولی ناامنی غذایی با دیابت و فشار خون بالا ارتباط معنی داری نداشت.