ارزشیابی تاثیر برنامه خطرسنجی حمله قلبی دربیماران با احتمال خطر بالاي 30 درصد وتوزیع جنسی در شهرستان بانه
Abstract
مقدمه: بیماری های قلبی عروقی شایعترین علت مرگ و میر و ناتوانی در کشورهای توسعه یافته و
در حال توسعه می باشد.بیماری قلبی عروقی قابل پیشگیری ترین بیماری غیر واگیر انسان بشمار می
آید . خطر سنجی یکی از راهکارهای مناسب در تخمین میزان احتمال بروز سکته های قلبی مغزی –
طی 10 سال آینده بوده و کمک می کند تا با شناخت عوامل خطر ابتلا به بیماری قلبی، آن ها را
کاهش داد.
روش کار : این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی بوده، در سال 1396 در شهرستان بانه)منطقه
محروم مرزی در غرب ایران،استان کردستان(انجام شد. جمعیت هدف افرادبالای 30 سالی هستند که
وارد برنامه خطر سنجی شده اند و سطح خطر آنها در اولین مراجعه 30 درصد و بالاتر بوده است.این
افراد ،مراجعات بعدی هم داشته اندودر ضمن، مراقبین سلامت و بهورزان کلیه اطلاعات آنها را در
سامانه سیب وارد کرده اند.چون جامعه آماری ما کم بوده است کلیه افراد دارای ویژگیهای بالا در
جمعیت نمونه لحاظ شده اند. تعداد نمونه نهایی 21 نفر تعیین گردید. یافتهها بر اساس اطلاعات سامانه
سیب جمع آوری و از نرم افزار آماری 16 SPSS و آزمونهای علامت ، مک نمار و T-test جهت
تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.
نتایج: شاخص تغذیه ،کلسترول خون، فشارخون دیاستولی و فشارخون سیستولی BMI بدن و
دور کمر در زنان و مردان در مراجعه فعلی نسبت به مراجعه اول در وضعیت مناسبتری قرار دارند؛ و
تفاوت معنی داری نسبت به هم داشتند ) 05 / 0 p< .)
2
ولی مواردی همچون مصرف دخانیات و فعالیت فیزیکی در زنان و مردان بر اساس آزمون مک نمار
معنی دار گزارش نگردید.
مواردی همچون تکمیل کارت خطرسنجی به علت عدم دسترسی و مصرف داروهایی از قبیل آسپرین و
آتورواستاتین و داروهای کاهنده فشارخون به علت ثبت ناقص اطلاعات توسط مراقبین سلامت،بهورزان
و پزشکان قابل بررسی نبود.
بحث: : بر اساس نتایج برنامه خطر سنجی موجب تغییرات معناداری در وضعیت عوامل خطرساز
بیماری های قلبی شده است. 19 / 76 % افراد سطح خطرشان به زیر 30 درصد رسیده است با این
وجود بنظر می رسد در روند اجرای برنامه اشکالاتی اساسی وجود دارد که جای کارکردن دارد. که با
این اوصاف لزوم بازنگری بر برنامه ها و مداخلات تعیین شده در این برنامه توصیه میشود