فرمولاسیون و تعیین خصوصیات نانوهیدروژل های حساس به دما و pH بر پایه کیتوزان حاوی دوکسوروبیسین و بررسی اثرات بیولوژیک آن
Abstract
نانوهیدروژل های برپایه پلیمر های طبیعی به خاطر خواص شگفت انگیز، مورد توجه زیادی قرار گرفته اند. اصلاحات ایجاد شده در این پلیمر ها به منظور ایجاد حساسیت به دما و pH موجب تبدیل این پلیمر ها به سیستم های دارورسانی هوشمند شده است.
هدف
هدف، سنتز نانوهیدروژل هایی است که بتوانند در محل مورد نظر به صورت کنترل شده با شرایط محیط تومور، داروی ضد سرطان دوکسوروبیسین را آزاد کنند. این مطالعه بر روی رده سلولی MCF-7 انجام گرفته است.
مواد روش کار
در ابتد اپلیمرهای NIPAAm و کیتوزان در حضورر IA وکراس لینکر و آغازگر به روش پلیمریزاسون رادیکالی آزاد پلیمریزه شدند. نانوهیدروژل ها با روش سونیکاسون پالس دار تهیه شدند. نانوهیدروژل ها سنتز شده توسط تست هایی مانند DLS از نظر خواص فیزیکوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفتند. رهش داروی بارگذاری شده در شرایط اسیدی و خنثی در دمای بدن صورت گرفت. تست اثرات بیولوژیک نانوهیدروژل ها با استفاده از تست MTT و فلوسایتومتری ارزیابی شدند.
نتایج
نانوهیدروژل های سنتز شده اندازه ذرات در حدود 200 نانومتر و دمای بحرانی پلیمر نزدیک به دمای محیط توموری (38 تا 39) بود. کارایی بارگذاری دارو حدود 80 درصد بوده و میزان رهش آن در pH اسیدی نسبت به خنثی بیشتر بود. نانوهیدروژل ها همراه دارو از نظر سمیت و آپوپتوز سلولی تفاوت معنی داری با دوکسوروبیسین آزاد نداشتند. میزان برداشت سلولی نانوهیدروژل ها با افزایش سایز نانوذرات کاهش نشان داد.
بحث و نتیجه گیری
بطور خلاصه نتایج حاصل نشان داد که این نانوهیدروژل ها می توانند به عنوان سیستم دارورسانی هوشمند با رهش کنترل شده بشمار آمده و در صورت تجویز درون تنی به علت اثرات EPR توانایی تجمع در محیط توموری داشته و بصورت حساس به دما و pH داروی خود را آزاد می نماید.