بررسی رابطه بین ارتباط پزشک - بیمار با اعتماد بیمار در مراجعین به درمانگاه در بیمارستان‌های تبریز
Abstract
چکیده
زمینه و هدف: اعتماد بیمار به پزشکان، برای یک سیستم مراقبت های درمانی مؤثر ضروری است. با این حال، نگرانی گسترده ای وجود دارد مبنی بر این که اعتماد بیمار به پزشکان در معرض تهدیدات مختلف روابط پزشک با بیمار در سراسر جهان در حال کاهش است. اين مطالعه با هدف بررسى رابطه بین ارتباط پزشک - بیمار با اعتماد بیمار در مراجعین به درمانگاه در بیمارستان‌های تبریز انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه، یک پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد که در سال 1398 در درمانگاه های سرپایی بیمارستان های امام رضا و ولیعصر تبریز انجام گرفت. نمونه پژوهش347 بیمار سرپایی مراجعه کننده به این درمانگاه ها بوده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه ارتباط پزشک-بیمار و اعتماد بیمار استفاده شد. جهت تحليل يافته‌ها از آمار توصیفی و آزمون‌های تحلیل تی مستقل، آنوا و رگرسیون خطی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد بیش از 80 درصد مراجعین اظهار می‌کردند که نحوه ارتباطشان با پزشک مطلوب است. کمترین و بیشترین میانگین نمره ارتباط مربوط به ابعاد "نحوه برقراری ارتباط در شروع درمان" و "درک احساسات و شناخت بیمار" می شد. از سویی بین ارتباط پزشک بیمار با وضعیت تاهل، قومیت و تحصیلات بیماران ارتباط معناداری مشاهده شد. همچنین یافته ها حاکی از اعتماد بالا در 6/93% از مراجعین به پزشک بود. همچنین متغیرهای ارتباط پزشک- بیمار، سن، نوع بیمارستان و محل زندگی فرد پیش‌گویی‌کننده های میزان اعتماد بیماران بودند.
نتيجه‌گيري: عدم اعتماد بیماران به پزشک، منجر به عدم تبعیت از دستورات پزشک و متحمل شدن هزینه‌های سنگین برای بیمار و نظام سلامت می‌شود ،لذا اتخاذ تدابیری جهت ارتقای مهارتهای ارتباطی پزشکان و جلب اعتماد بیماران ضروری به نظر می‌رسد.