میزان پاسخ کامل وعوارض دارویی دربیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوئیدی تحت درمان رژیم القایی با دونوروبیسین دوز بالا در بیمارستان شهید قاضی سال 94-95

Abstract

این مطالعه در بیماران مبتلا به لوسمی حاد میلوئید به منظور بررسی اثر دوز بالاتر دانوروبیسین در القا پاسخ کامل ، میزان بقا کلی، و نیز میزان بقا عاری از بیماری و بررسی عوارض درمان انجام شده است. روش مطالعه: در این مطالعه مشاهده ای هم گروهی اطلاعات مربوط به بیماران لوسمی حاد میلوئید تازه تشخیص داده شده 15 تا 60 سال واجد شرایط که تحت درمان القایی با رژیم 3+7 با استفاده از سیتارابین (mg/m2/d 100) روزانه به مدت هفت روز و دانوروبیسین بادوز بالا ( mg/m2/d90) به صورت روزانه به مدت سه روز قرار گرفتند ؛ مورد مطالعه قرار گرفته و جمع آوری شد. اطلاعات مربوط به گروه شاهد هم به صورت گذشته نگر از بیماران با شرایط مشابه که تحت درمان با رژیم 3+7 با دوز دانوروبیسین ( mg/m2/d45) قرار گرفته بودند، جمع آوری شد. نتایج: دو گروه از نظریافته های دموگرافیک وآزمایشگاهی یکسان بودند .ارتباط معناداری از نظر آماری بین نوع درمان و میزان القای پاسخ کامل به طور کلی و یا در طی دوره اول درمان القایی وجود نداشت. همچنین تفاوت معناداری در میزان کلی بقا و در میزان بقای عای از بیماری در بین بیماران در دو گروه وجود نداشت. ازنظرعوارض درمان عمده ترین عارضه دانوروبیسین عارضه قلبی است از بین بیماران گروه درمان ، تنها یک بیمار شواهد کاهش عملکرد قلب را داشته است.