مقایسه اثرات داروهای سیتاگلیپتین، پیوگلیتازون و سایر داروهای پایین آوردنده قند خون بر فاکتورهای التهابی، انعقادی و پروفایل چربی در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2
چکیده
هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات اضافه کردن دارو های سیتاگلیپتین و گلوتازون به عنوان داروی سوم به درمان دو دارویی با متفورمین و سولفونیل اوره بر روی کنترل گلایسمیک، فاکتورهای التهابی و پروفایل چربی می باشد. روش كار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 125 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 که تحت درمان با متفورمین و گلی بنکلامید بطور تصادفی به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول سیتاگلیپتین به میزان 100 mg (45=n)، در گروه دوم، پیوگلیتازون به میزان 30 ئل (40=n) به درمان اضافه شده و گروه سوم به ادامه درمان با متفورمین و سولوفنیل اوره (40=n) به مدت سه ماه پرداختند. در پایان مطالعه، متغیر های آنتروپومتریک، HbA1C، پروفایل چربی، فیبرینوژن و HsCRP بین سه گروه مقایسه شدند. نتايج: گروه سیتاگلیپتین بطور بارزی نسبت به گروه پیوگلیتازون و گروه کنترل سطح HsCRP (26/0±53/0 در برابر 52/0±44/2 در برابر 94/1±43/4، 001/0p< برای هر دو) و فیبرینوژن پایین تری (09/48±08/314 در برابر 1/65±92/340 {03/0=p} و در برابر 69/60±35/346 {01/0=p}) داشتند. گروه پیوگلیتازون در مقایسه با گروه های سیتاگلیپتین و کنترل بطور بارزی سطح تری گلیسیرید پائین تر (92/32±02/115 در برابر 83/66±53/159 {002/0=p} و در برابر 76/79±75/171 {001/0p<}) و سطح HDL بالاتری (14/11±57/51 در برابر 71/7±51/41 {001/0p<} و در برابر 09/11±18/44 {001/0=p}) داشتند. با این حال تفاوتی بین سه گروه از نظر وزن بیماران مشاهده نشد.