مطالعه ی اثر سیلی بینین بر بهبود شیمی درمانیدر سلولهای سرطانی کلون رده ی سلولی CT26

Abstract

مقدمه: با توجه به ارتباط بین سرطان و سیستم ایمنی, ایمنی تراپی یک متد امیدبخش در درمان سرطان به شمار می رود که عمدتا به دلیل مهار کننده های ایمنی در محیط تومور با محدودیت هایی روبرو است. پزوهش ها نشان داده است که القای مرگ سلولی ایمنی(ICD) در کاهش ایمونوساپرشن تومور و فعال شدن پاسخ ایمنی در سلول های سرطانی اثر دارد. بسیاری از عوامل شیمی درمانی و برخی ترکیبات طبیعی توانایی القایICD را دارند. سیلی‌بینین یک فلاوانون گیاهی غیر‌سمی است که سمیت ناچیز آن در انسان و اثرات ضد‌سرطانی آن در مدلهای مختلف سرطان به اثبات رسیده است. هدف: بررسی اثر سیلی‌بینین در بهسازی ICD به همراه شیمی درمانی در سلول های سرطان کلون است. روش‎ها: اثر مهار رشد سلولی سیلی‌بینین با تست MTT بررسی شد. همچنین قابلیت القای آپپتوز و ICD با رنگ‌آمیزی annexin V/PI ، آنالیز فلوسایتومتری CRT در سطح سلول ها و بررسی وجود HMGB1 و HSP70 در محیط سلول ها توسط تست الایزا مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌ها: سیلی‌بینین به صورت معنی‌داری باعث مهار رشد سلولهای CT26 گردید و IC50 آن در سلولهای مذکور µM105.8گزارش شد. همچنین سیلی‌بینین به همراه اگزالی پلاتین در این رده ی سلولی اثرات ادیتیو از خود نشان داد. میزان ترشح HMGB1 و HSP70 به طور قابل توجهی در محیط سلول های سرطانی تحت درمان با سیلی بینین افزایش یافت به علاوه بیان CRT به طور معنی داری توسط سیلی بینین القا شد. یافته ها شواهد قانع کننده ای را فراهم می آورد تا سیلی بینین را به عنوان یک محرک ICD بیشتر مورد مطالعه قرار دهیم ولی به نظر می آید تاثیر معنی داری بر روی اثرات اگزالی پلاتین در تحریک ICD ندارد. نتیجه‎گیری: سیلی‌بینین قابلیت استفاده به عنوان یک ترکیب طبیعی تحریک کننده ی ICD را دارد.