بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در بیمارستان رازی شهر تبریز در سال1394
Abstract
چکیده
زمینه و هدف: سکته مغزی تأثیرات پیش بینی نشده و مخربی در زندگی بیماران به جا می گذارد که در نهایت کیفیت زندگی آنان را تحت تأثیر قرار می دهد. در ایران از جمله در کرمانشاه، همدان و اهواز نیز نتایج مشابهی در باب موضوع بررسی کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی گزارش گردیده ولی تاکنون در شهر تبریز در این زمینه مطالعه و پژوهشی انجام نشده است. لذا با توجه به تأثیر عوامل فرهنگی و اقلیمی بر کیفیت زندگی و متفاوت بودن شهر تبریز از لحاظ فرهنگی با سایر نواحی کشور هدف از این مطالعه بررسی کیفیت زندگی و عوامل مرتبط با آن در بیماران مبتلا به سکته مغزی در شهر تبریز می باشد.
موادو روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی می باشد که با هدف سنجش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سکته مغزی و ارتباط آن با مشخصات دموگرافیک، ویژگی های بالینی (نوع سکته مغزی، سمت مبتلا و مدت سپری شده) انجام شده است. جامعه مورد نظر کلیه بیمارانیکه در بازه ی زمانی سال 1394 با تشخیص نهایی سکته ی مغزی به بخش مغز و اعصاب بیمارستان رازی مراجعه کردند. روش نمونه گیری سرشماری می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه SIS-16 می باشد. اطلاعات بالینی ( نوع سکته مغزی، سمت مبتلا و مدت سپری شده از سکته مغزی ) بیماران مورد نظر از پرونده پزشکی آن ها استخراج شده و بعد از تماس تلفنی، خود بیمار یا یکی از اعضای مطلع بیماربهسوالات پرسشنامه پاسخ داده اند. سپس داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 23 و آزمون های تی و آنووای یک طرفه تحلیل گردیده است. با توجه به نرمال بودن موارد مذکور، ارتباط میزان میانگین کیفیت زندگی با استفاده از آزمون تی مستقل برای متغیرهای بالینی از قبیل نوع سکته مغزی، مدت سپری شده از سکته مغزی و سمت مبتلا مورد بررسی قرار گرفت.
یافته ها: نتایج بدست آمده نشان می دهد بین سطوح تحصیلات و کیفیت زندگی در بیماران تفاوت معنی داری وجود دارد. با انجام آزمون توکیبین بین میزان تحصیلات در سطوح بی سواد، زیر دیپلم و دیپلم با میانگین کیفیت زندگی رابطه ی معناداری وجود ندارد ولی در سطح تحصیلی بالاتر از دیپلم تفاوت معنی داری با سطح دیپلم مشاهده گردید.همچنین با استفاده از آزمون t-test مقدار p-value=0.45 بدست آمد که نشان می دهد تفاوت معنی داری بین زن و مرد از لحاظ کیفیت زندگی بیماران، وجود ندارد. برای متغیر دموگرافیکی وضعیت تاهل با استفاده از آزمون t-test و فرض برابری واریانسها مقدار p-value=0.06 بدست آمد که نشان می دهد بین دو گروه متاهل و مجرد از لحاظ کیفیت زندگی تفاوت معنی داری وجود ندارد. ارتباط میزان میانگین کیفیت زندگی با استفاده از آزمون تی مستقل برای متغیرهای بالینی از قبیل نوع سکته مغزی، مدت سپری شده از سکته مغزی و سمت مبتلا مورد بررسی قرار گرفت که از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین زیرگروههای این متغیرها با کیفیت زندگی مشاهده نشد و طبق نتایج بدست آمده مقادیر p-value برای این متغیرها به ترتیب09/0، 03/0 و 15/0می باشد.بعد از بررسی نرمال بودن خدمات فیزیوتراپی (با استفاده از آزمون تی مستقل) می توان نتیجه گرفت بین فیزیوتراپی و میانگین نمره کیفیت زندگی رابطه معنی داری وجود دارد (p-value=0.03).
بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و سایر مطالعات انجام شده در این زمینه کیفیت زندگی بیماران پس از ابتلا به سکته مغزی کاهش می یابد که با استفاده از خدمات توانبخشی (فیزیوتراپی) میزان خسارت و ضایعات مغزی بجا مانده از سکته مغزی تا حدی جبران می شود و بهبود می یابد.