مقایسه اثر سیتاگلیپتین با پیوگلیتازون از نظر کنترل قند خون در بیماران دیابتی
چکیده
هدف از این مطالعه مقایسه اثرات افزودن داروهای سیتاگلیپتین و پیوگلیتازون در بیمارانی که وضعیت گلایسمیک آن‌ها با داروهای متفورمین و سولفونیل اوره کنترل نمی¬گردد می¬باشد.روش اجرا:مطالعه حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی در بیماران دیابتی تیپ دو که تحت درمان با دوز کامل متفورمین (1500 تا 2000 میلی‌گرم در روز) و یک سولفونیل اوره (گلی بن کلامید 15 تا 20 میلی‌گرم در روز) بودند و دیابت آن‌ها کنترل نشده بود انجام شد. سپس بیماران به‌صورت تصادفی به دو گروه با تعداد برابر تقسیم شدند. به یک گروه داروی پیوگلیتازون 30 میلی‌گرم روزانه تک‌دوز و به گروه دیگر داروی سیتاگلیپتین 100 میلی‌گرم روزانه تک‌دوز به‌عنوان داروی سوم تجویز شد. قند خون ناشتا و میزان HbA1c و قند 2 ساعت بعد از غذا (2hpp) قبل از شروع مطالعه و پس از سه ماه سنجیده شد. متغیرهایی ازجمله سن، جنس، بیماری همراه، وزن، قد وBMI نیز موردبررسی قرار گرفت. سپس برای بررسی آماری داده‌های به‌دست‌آمده از SPSS v 24 استفاده شد. یافته‌ها:از میان 90 بیمار موردمطالعه، 30 نفر (%۳۳٫۳) مرد و 60 نفر (%۶۶٫۷) زن بودند. میانگین سنی ۵۴٫۰۲ (±۶٫۵۱) سال بود. 45 بیمار (50%) در گروه پیوگلیتازون و 45 بیمار (50%) در گروه سیتاگلیپتین به‌صورت تصادفی قرار گرفتند. دو گروه ازنظر مشخصات دموگرافیک و همچنین میزان FBS (248/0=p)، میزان هموگلوبین A1C (605/0=p) و میزان قند دو ساعت بعد از غذا (2hpp) (099/0=p) قبل از مطالعه اختلاف معنی‌داری نداشتند. میزان FBS بعد از درمان در گروه سیتاگلیپتین (۱۳۱٫۲۷ (±۳۹٫۱۸)) بیشتر از پیوگلیتازون (۱۲۳٫۴۷(±۳۶٫۷۳)) بود ولی این اختلاف ازنظر آماری معنی‌دار نبود (234/0=p). میزان هموگلوبین A1C (572/0=p) و 2hpp بعد از درمان (992/0=p) نیز اختلاف معنی‌داری در دو گروه نداشت. میانگین وزن بعد از درمان در گروه سیتاگلیپتین (۸۳٫۱۴ (±۱۳٫۴۴) kg ) به‌طور معنی‌دار کمتر از گروه پیوگلیتازون (۸۳٫۵۲ (±۱۵٫۸) kg) بود (003/0=p). پیوگلیتازون به طور معنی داری میزان وزن بیماران را افزایش داد (0001/0=p). هرچند میزان BMI بعد از درمان در دو گروه اختلاف معنی‌داری باهم نداشتند (816/0=p).