مقایسه میزان pH و آلفا آمیلاز بزاق در بیماران مبتلا به آفت راجعه دهانی

Abstract

مقدمه و هدف: آفت دهاني راجعه یكي از زخم هاي دهاني شایع است كه بصورت دردناک بيشتر روي مخاط غيركراتينيزه دهان ظاهر مي شود. از طرفي آلفا آميلاز بزاق پروتئين ترشحي است كه در شرایط پراسترس سطح آن افزایش پيدا مي كند. این مطالعه با هدف بررسي ميزان آلفا آميلاز و pH بزاق در افراد مبتلا به آفت دهاني راجعه صورت گرفته است. روش کار: در این مطالعه ي مورد شاهدي بزاق غيرتحریكي 70 فرد مراجعه کننده (35فرد مبتلا به آفت دهاني و 35 فرد بعنوان شاهد) به بخش بيماري هاي دهان دانشكده دندانپزشكي تبریز جمع آوري شد. بزاق غیر تحریكي از تمام افراد گروه مورد و شاهد به روش Spitting جمع آوری گردید. سطح آلفا آميلاز بزاق بر پایه روش استاندارد بيوشيميایي اسپكتروفتومتري و ميزان pH نمونه ها با استفاده از دستگاه pH متر اندازه گيري شد. اطلاعات بدست آمده داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 19 مورد تجزیه وتحلیل آماری قرار گرفت و آزمون آماری independent t-test و من ویتنی استفاده شد. در این مطالعه p<0.05 از لحاظ آماری معنی دار تلقی می شود. یافته ها: میانگین pH بزاق، در افراد مبتلا به آفت 72/0±98/7 و در افراد سالم 86/0±85/6 بود (005/0=P). همچنین میزان PH بزاق در بیماران، در زمان ابتلا به افت (72/98 0/7) بطور معنی داری بیشتر از زمان بهبودی(48/66 0/7) بود. میزان آلفا آمیلاز بزاق در بین افراد مبتلا به آفت 69/4±78/80 و در افراد سالم 65/4±99/19 بود (012/0=P). میزان آلفا آمیلاز بزاق در بیماران در زمان ابتلا به افت (69/4±78/80) بطور معنی داری بیشتر از زمان بهبودی(52/61 27/65) بود. نتیجه گیری: سطح آنزیم آلفا آمیلاز و pH بزاق در افراد مبتلا به آفت بطور معنی داری بیشتر از افراد سالم است.