مقایسه تاثیر ضد باکتریال نانوکریستال کورکومین در داخل فیکسچر ایمپلنت با اعمال میزان تورک های مختلف هیلینگ اباتمنت (in vitro)

Abstract

مقدمه: با توجه اثرات آنتی باکتریال کورکومین در مطالعات اخیر و همچنین تاثیرات نانوکریستال ها در اثربخشی بهتر مواد آنتی باکتریال و از طرفی با توجه به اینکه، کاربرد مواد آنتی میکروبیال در اطراف ایمپلنت های دندانی در تامین سلامت آنها حائز اهمیت است و تا کنون مطالعه ای در خصوص بررسی تاثیر نانوکریستال های کورکومین بر روی ایمپلنت های دندانی انجام نشده است، هدف از مطالعه حاضر ارزیابی تاثیر ضد باکتریال نانوکریستال کورکومین داخل فیکسچر ایمپلنت با میزان تورک های مختلف هیلینگ اباتمنت در طی دوره بهبود بافت اطراف ایمپلنت پس از جراحی مرحله دوم بود. روش کار: مطالعه حاضر که به صورت in vitro می باشد, 18عدد ایمپلنت ( با استفاده از نرم افزار G.power و با در نظر گرفتن خطای نوع اول 0.05 و توان 80% حجم نمونه ها انتخاب شد) بسته به نوع محلول اعمال شده در داخل آنها¬ در سه گروه حاوی کورکومین، کلرهگزیدین و آب مقطر قرار داده شدند. سپس هر گروه بر اساس میزان تورک اعمال شده حین بستن هیلینگ اباتمنت به سه زیر گروه 10و20و35 Ncmتقسیم گردید. در گروه کورکومین، نانوکریستال های از قبل تهیه شده کورکومین با غلظت 60 میلی گرم در میلی لیتر به حجم 10 میکرولیتر درون حفره داخلی ایمپلنت اعمال شده و سپس اباتمنت تورک داده شد. سپس ایمپلنتها بطور جداگانه داخل 5 میلی لیتر سوسپانسیون باکتریها شامل استافیلوکوکوس اورئوس (S.aureus) ، اشرشیاکلی (E.coli)و انتروکوکوس فکالیس E.faecalis)) قرار داده شدند. بعنوان کنترل مثبت، آب مقطر به میزان 10 میکرولیتر داخل حفره ایمپلنت گذاشته شد. برای کنترل منفی از کلرهگزیدین به میزان 10 میکرولیتر استفاده شد. سپس ایمپلنت ها داخل انکوباتور ۳۷ درجه سانتی گراد به مدت ۲۴ ساعت انکوبه شدند. پس از انکوباسیون، cap ها جدا شدند و اباتمنت از ایمپلنت ها توسط hexdriver باز شده و سپس از سطح داخلی اباتمنت ها توسط سواپ استریل, نمونه برداری شد و بر روی محیط های کشت آگار، کشت میکروبی انجام گردید و درنهایت نتیجه کشت میکروبی بررسی شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. نتایج مطالعه با استفاده از روشهای آمار توصیفی (میانگین±انحراف معیار و فراوانی (درصد)) گزارش شد. مقایسه میزان رشد باکتری در میزان تورکهای اعمال شده به تفکیک در گروهها و انواع باکتریها با توجه به غیرنرمال بودن توزیع داده ها، از آزمون کروسکال والیس استفاده شد. نرمالیتی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بررسی شد. نتایج: نتایج مربوط به مقایسه بین میانگین میزان تشکیل کلنی Colony-forming unit (CFU) در هرکدام از تورکهای موردنظر بین انواع باکتریها، به تفکیک در هر محلول نشان داد که این میزان در محلولهای نانوکورکومین و آب در مورد هر سه نوع باکتری دارای اختلاف معنادار است .(P<0.05) تنها در گروه محلول کلرهگزیدین در مورد باکتریS.aureus در میزان تورک های مختلف اختلاف معناداری وجود نداشت(value=0.105) . همچنین مشخص شد که میزان رشد هر سه نوع باکتری در محلول آب، در تورک 10 بیشترین مقدار بود. ضمن اینکه در تورک 35 فقط باکتری S.aureus رشدش افزایش داشته درحالیکه در محلول کلرهگزیدین فقط باکتری E.faecalis در تورکهای 20 و 10 رشد داشتند، و بقیه باکتری ها فقط در تورک 10 رشد داشتند و در تورکهای20 و 35 هیچگونه رشدی مشاهده نشد. در مورد محلول نانوکورکومین هم همه ی باکتری ها در تورک 10 و 20 رشد داشتند و در باکتری E.coli در تورک 35 هم به میزان اندکی رشد دیده میشود درحالیکه در بقیه باکتری ها در تورک 35 هیچگونه رشدی دیده نمی شود. همچنین با توجه به نتایج مربوط به آمار توصیفی، مشخص گردید که مقادیر رشد هر سه نوع باکتری، به دنبال استفاده از کلرهگزیدین در مقایسه با نانوکورکومین، رشد کمتری را داشتند. نتیجه¬گیری نهایی: با توجه به نتایج مطلوب این مطالعه، میتوان در آینده مواد گیاهی آنتی باکتریال همچون کورکومین را به مرور جایگزین مواد شیمیایی نمود. این جایگزینی نه تنها بر مشکل مقاومت میکروبی غلبه خواهد نمود، بلکه راهکاری در جهت کاهش استفاده از مواد شیمیایی و عوارض جانبی و سمیت آنها خواهد بود. نانوذرات تهیه شده در این مطالعه را می توان در داخل فیکسچر ایمپلنت به منظور استفاده از اثرات ضد میکروبی و تامین حالت سلامت بافت های پری ایمپلنت و موفقیت بیشتر ایمپلنت استفاده نمود.