مقایسه تاثیر ضد باکتریال نانو کریستال کورکومین در داخل فیکسچر ایمپلنت در بازه های زمانی 24 و48 و 72 ساعت

Abstract

مقدمه: با توجه به اهمیت بالای مواد آنتی میکروبیال در اطراف ایمپلنت های دندانی به منظور تامین سلامت آنها وبا توجه به اثرات آنتی باکتریال اثبات شده کورکومین و همچنین تاثیرات نانوکردن مواد در اثربخشی بهتر آنها، در این مطالعه به ارزیابی تاثیر ضد باکتریال نانو کریستال کورکومین در داخل فیکسچر ایمپلنت در بازه های زمانی 24 و48 و 72 (در تورک ثابت 30 نیوتن)ساعت پرداخته شد. روش کار: در مطالعه آزمایشگاهی حاضر(in vitro)، 18 عدد ایمپلنت (با استفاده از نرم افزار G. power و با در نظر گرفتن خطای نوع اول 0.05 و توان 80 درصد حجم نمونه ها انتخاب شد.) در شش گروه در محیط کشت باکتریال مورد بررسی قرار گرفتند. در این مطالعه ایمپلنت¬ها تحت تاثیر سه ماده نانوکورکومین (60 میلی گرم بر میلی لیتر)، کلرهگزیدین و آب به منظور بررسی اثرات آنتی¬باکتریال روی سه باکتری اشرشیاکلی، انتروکوک فکالیس و استافیلوکوک اورئوس انجام شد. ایمپلنت ها داخل انکوباتور ۳۷ درجه سانتی گراد به مدت 24 و 48 و72 ساعت انکوبه شدند. درنهایت میزان رشد هر سه باکتری در سه نوع محلول مختلف مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. نتایج به دست آمده، به کمک روشهای آمار توصیفی (میانگین±انحراف معیار و فراوانی (درصد)) گزارش شد. مقایسه میزان رشد باکتری در زمانهای 24، 48 و 72 ساعت به تفکیک در گروهها و انواع باکتریها با توجه به غیرنرمال بودن توزیع داده ها، با آزمون کروسکال والیس تحلیل شد. نرمالیتی داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف اسمیرنوف بررسی شد. نتایج: نتایج این مطالعه مشخص کرد نرخ غیر فعال سازی باکتری توسط نمونه های نانوکورکومین و کلرهگزیدین در تمامی باکتری ها بالای 99% بود و این روند با افزایش زمان از 24 ساعت به 48 و 72 ساعت حفظ شد. بررسی نرمالیتی داده ها توسط آزمون کولموگروف اسمیرنوف نشان داد که مقادیر CFU در محلول ها در زمانهای مختلف دارای مقادیر غیرنرمال هستند (P-value<0.05). بنابراین برای مقایسه نتایج حاصل، از آزمونهای ناپارامتریک استفاده شد. بر اساس نتایج حاصل، تعداد کلونی (CFU) در زمانهای مختلف بین انواع باکتریها تنها در مورد محلول نانوذرات کورکومین و در باکتری S. aureus دارای اختلاف معنادار بود و با افزایش زمان از 24 ساعت به 48 ساعت و سپس 72 ساعت افزایش نشان داد (P<0.05). درحالیکه این ماده روی باکتریهای اشرشیاکلی و استافیلوکوکوس فکالیس اثرات معنی داری به تفکیک زمان نشان نداد (P>0.05). ضمن اینکه میزان رشد باکتریهای مورد نظر در محلول حاوی آب و کلرهگزیدین هیچگونه اختلاف معنی داری را نسبت به زمان نشان نداد (P>0.05). نتیجه¬گیری: مطابق نتایج حاصل، محلول نانوکورکومین به طور موثر قادر به غیرفعال سازی هر سه نوع باکتری شد. اختلاف معنادار رشد در باکتری S. aureus با افزایش زمان از 24 ساعت به 48 ساعت و سپس 72 ساعت به این معناست که باکتری S. aureus در مقایسه با باکتری های E. fecalis و E.coli حساسیت کمتری به محلول نانوکورکومین نشان داد. نرخ غیرفعال سازی محلول نانوکورکومین، نتایج مشابه با ماده کنترل کلرهگزیدین (به عنوان ماده آنتی باکتریال قوی شناخته شده) نشان داد. روند نرخ غیر فعال سازی باکتری توسط محلول نانوکورکومین با افزایش زمان از 24 ساعت به 48 و سپس به 72 ساعت حفظ شد. به این معنا که نانوذرات کورکومین استفاده شده در این مطالعه نسبت به زمان اثرات ضدباکتریایی حفظ شده (preserved antimicrobial effect) نشان دادند این امر می تواند به دلیل عملکرد کاملا متفاوت نانوذرات در ورود و غیرفعال سازی باکتری باشد. با توجه به نتایج حاصل در مورد نرخ غیرفعال سازی باکتری های مورد آزمایش توسط محلول نانوکورکومین، به نظر می رسد طراحی سامانه های آهسته رهش از نانوذرات کورکومین بتواند به طور موثری ماندگاری اثرات ضد میکروبی این ماده در طول زمان را تا حد زیادی افزایش دهد. و همچنین انجام آزمایشات بالینی، کارایی این ماده را در کاربرد در جهت مصارف آنتی میکروبیال در دندانپزشکی را افزایش خواهد داد.