بررسي علل شكايات عليه ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی در سازمان نظام پزشكي و عوامل دخیل در آنها بین سال های 1380 تا 1397

Abstract

مقدمه: در مورد علل طرح شکایت علیه دندان¬پزشکان شهر تبریز و فراوانی آن، آمار و اطلاعات چندانی در دسترس نمی¬باشد. آگاهی بیشتر و اطلاعات جامع¬تر در این زمینه می¬تواند کمک موثر در امر شناسایی و پیشگیری از شکایات باشد. بنابراین در این مطالعه به بررسي شكايات عليه ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی در سازمان نظام پزشكي تبريز بین سالهاي 1380 تا 1397 پرداخته شد. روش کار: در انجام این تحقیق کلیه پرونده¬های شکایات موجود در واحدهای دادسرا، هیئت بدوی و هیئت تجدیدنظر مورد بررسی قرار گرفت. جمعیت مورد مطالعه شامل کلیه ارائه-دهندگان خدمات دندان¬پزشکی اعم از دندانپزشک تجربی، دندان¬پزشک عمومی، متخصص و دانشجوی دندان¬پزشکی می باشد که پرونده¬های شکایت از آنان در سالهای 1380تا 1397 پس از ارائه به سازمان نظام پزشکی تبریز، مختومه اعلام گردیده¬اند. نمونه¬گیری بصورت تمام شماری و جمع¬آوری داده¬ها بصورت اسنادی و گردآوری اطلاعات با استفاده از چک¬ لیست مطالعه انجام شد. به دنبال جمع¬آوری داده¬ها، تحلیل داده¬ها با استفاده از نرم¬افزار آماری SPSS 25 انجام شد. نتایج: نتایج مطالعه نشان داد که میانگین سنی بیماران شاکی در حدود 54/12±40 سال بود که بیشترین فراوانی افراد شاکی مربوط به گروه سنی 30 تا 45 سال با تعداد 48 شاکی بودند. بیشترین فراوانی تعداد شکایت مربوط به دندانپزشکان عمومی بوده که تعداد آنها 83 نفر می باشد. بیشترین علت شکایت افراد مربوط به معالجه ریشه دندان به تعداد 29 مورد (85/26 %) و کمترین آن مربوط به ترمیم و زیبایی به تعداد 3 مورد (77/2 %) بودند. در ضمن بیشترین فراوانی محل وقوع حادثه مربوط به مطب دندانپزشکی با فراوانی 54 مورد و کمترین موارد در بیمارستان ها، درمانگاه ها و مراکز بهداشت زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی با فراوانی 11 مورد گزارش گردید. همچنین در مطالعه ما حکم نهایی برای پزشکان متخلف به سه صورت صادر شده بود که بیشترین فراوانی مربوط به منع تعقیب با تعداد حکم 60 مورد بود. مشخص گردید که بین علت شکایت با مرتبه شغلی ارائه دهندگان خدمات دندانپزشکی ارتباط معنی¬داری دیده شد. به طوری که ثبت شکایات مربوط به علت معالجه ریشه برای دندانپزشکان عمومی بیشتر از سایرین بود. درحالیکه بین علت شکایت با سالهای ثبت و محل وقوع حادثه ارتباط معنی¬داری دیده نشد. بین جنسیت و مرتبه شغلی افراد نیز هیچگونه ارتباط معنی¬داری دیده نشد. بین محل وقوع حادثه با مرتبه های شغلی مختلف ارتباط معنادار آماری وجود داشت. به نحوی که مطب دندانپزشکان عمومی بیشترین فراوانی ثبت شکایات را نسبت به بقیه ی مرتبه های شغلی و محل های وقوع حادثه، داشتند. درحالیکه بین مرتبه شغلی با سالهای مختلف شکایت ارتباط معنادار آماری دیده نشد. نتیجه¬گیری: نتایج مطالعه ما مشخص کرد که فراوانی افراد شاکی در سالهای اخیر نسبت به سال-های قبل آن بالاتر رفته است. با توجه به نتایج مطالعه ما و سایر مطالعات، احساس نیاز به آموزش دندانپزشکان در زمینه انتخاب صحیح بیمار متناسب با دانش و مهارت علمی آنها و میزان دانش تئوری و مهارت عملی آنها در تشخیص طرح درمان صحیح و مهارت¬های برقراری ارتباط عاطفی صحیح با بیمار، بیش از پیش احساس میشود تا گامی موثر در جهت کاهش بروز قصورات و میزان نارضایتی و شکایت علیه آنها برداشته شود.