بررسی نگرش و اعتماد به نفس پرستاران اورژانس مراکز آموزشی درمانی تبریز نسبت به حضور خانواده حین احیا و تعیین ارتباط بین آن‌ها

Abstract

چکیده: مقدمه: حضور خانواده حین احیا در کشورهای در حال توسعه مانند ایران به صورت رسمی و کامل اجرا نمی شود. از عوامل موثر نسبت به پذیرش و اجرای آن میتوان به نگرش و اعتماد به نفس پرستاران اشاره کرد. هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی نگرش و اعتماد به نفس پرستاران اورژانس نسبت به حضور خانواده حین احیا و تعیین ارتباط بین آن‌ها انجام شد. روش کار: این پژوهش در 7 بیمارستان آموزشی شهر تبریز انجام شد و 140 نفر از پرستاران شاغل در اورژانس به شکل تصادفی طبقه ای نسبی در این مطالعه شرکت کردند. از پرسش نامه اطلاعات فردی اجتماعی، پرسش نامه نگرش پرستاران نسبت به حضور خانواده حین احیا که شامل 19 سوال بود و از پرسش نامه اعتماد به نفس پرستاران نسبت به حضور خانواده حین احیا که شامل 17 سوال بود استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار spss21 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: میانگین نمره نگرش پرستاران اورژانس نسبت به حضور خانواده حین احیا (با کمترین نمره 39 و بیشترین نمره 85) 82/8 ± 36/60 می باشد. همچنین میانگین نمره اعتماد به نفس مشارکت کنندگان در رابطه با حضور خانواده حین احیا (با کمترین نمره 21 و بیشترین نمره 79)69/12 ± 91/52 می باشد. بین نگرش و اعتماد به نفس مشارکت کنندگان نسبت به حضور خانواده حین احیا همبستگی قوی با جهت مثبت وجود داشت (P=0.00 r=-0.75 n=140). پرستارانی که کمتر از 5 سال سابقه کار داشتند، دارای نمره اعتماد به نفس پایین تری نسبت به پرستاران با سابقه بالاتر بودند. نتیجه گیری: نگرش پرستاران در رابطه با حضور خانواده در احیا میتواند بر پذیرش یا رد این برنامه تاثیر بگذارد.بنابرین آگاهی از عوامل موثر بر نگرش پرستاران اهمیت فراوان دارد.یکی از این عوامل اعتماد به نفس پرستاران می باشد.این مطالعه نشان داد پرستاران با اعتماد به نفس بالا نگرش مثبت تری به حضور خانواده در احیا دارند. همچنین پرستاران با سابقه و تجربه کاری بیشتر نیز اعتماد به نفس بالا و نگرش مثبت تری به حضور خانواده در احیا دارند.