بررسی اپیدمیولوژی ایدز و عفونت اچ آی وی در استان آذربایجان شرقی (1393 -1383) و ارائه راهکارهای بهبود مدیریت شناسایی و کنترل آن

Abstract

مقدمه : ایدز یک بیماری نوپدید است و با و صفی که هنوز نیم قرن از شناسایی اولین مورد آن نگذشته است به عنوان بلای قرن شناخته شده است . این پژوهش بر آن است تا پرونده های موجود بیماران HIV/AIDS را در استان آذربایجان شرقی بررسی کرده تا با استفاده از نتایج آن راه کارهای مفیدی را جهت تشخیص ، درمان و مراقبت بیماران ارائه دهد. روش کار : پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی تحلیلی بوده که در آن گروه هدف شامل تمامی بیماران HIV+ یا مبتلا به ایدز شناسایی شده یا گزارش شده از سال 1383 تا 1393 در مراکز بهداشتی یا درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تبریز می باشند که در مراکز مشاوره بیماریهای رفتاری دارای پرونده می باشند که با بررسی پرونده های تمامی بیماران اطلاعات دموگرافیک (291 نفر) به تفکیک راه های انتقال بیماری ثبت شده (شامل تمامی راه های ممکن ) تاریخ تشخیص ، تاریخ شروع درمان و تاریخ فوت توسط پرسشنامه ای محقق ساخته جمع آوری شد سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار STATA V11 تحلیل شد و متغیرهای کمی با استفاده از میانگین و انحراف معیار گزارش و برای بررسی عوامل موثر از آزمون کای دو استفاده شد. نتایج : بر اساس نتایج این مطالعه بیشترین مبتلایان با 9/89 درصد جنس مذکر، 6/56 درصد در سنین بالای 40 سال، میانگین سن بیماران 39 سال و انحراف معیار سن 15/8 سال بود . 70 درصد دارای تحصیلات بودند و بیشترین روش انتقال با 9/47 درصد از طریق سرنگ مشترک بوده و همچنین به ترتیب 7/18 درصد و 7/45 درصد هم ،هم¬ابتلایی با بیماری¬های هپاتیت B و C داشتند. در این مطالعه در 29 درصد از بیماران اثر بخشی دارو (افزایش شمارش CD4 ) مشاهده شد به طوریکه برای گروه سنی کمتر یا مساوی 39 سال 5/34 درصد وبرای گروه سنی بالاتر از 39 سال 22 درصد اثربخشی دارو مشاهده شد . میانه¬ی زمان پیگیری بیماران پس از شروع مصرف دارو تا زمان مشاهده اولین شمارش CD4 پانصد یا بالاتر ، 33 ماه بود . نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه بیشترین شیوع ایدز در استان آذربایجان شرقی در مردان گروه سنی بالای 40 سال و در تحصیلات ابتدایی و کم سواد و در شهرهای تبریز و مراغه مشاهده شده است و با توجه به اثر بخشی مناسب داروهای ضد رتروویروسی بر بهبود بقای بیماران (افزایش CD4 ) لازم است که تدابیر اساسی در خصوص دسترسی و پایبندی بیماران به داروهای ضدرتروویروسی اتخاذ شود ، همچنین به نظر میرسد که لازم است جهت نیل به اهداف برنامه ، سیستم بهداشتی نظارتی فعال¬تر و پیگیرتر بر مراقبت و درمان بیماران داشته باشد