مقایسه اثر بیومتریالهای Poly (Lactide-Co-Glycolide Acid) – Poly (Ethylene Glycol) (PLGA-PEG) و PLGA بر سیناپس زایی و رشد زوائد آکسونی در رده سلول های عصبی انسانی(SH-SY5Y)
چکیده
در مطالعه حاضر، فعالیت سیناپتوژنیک نانوالیاف Poly (Lactide-Co-Glycolide Acid) – Poly (Ethylene Glycol) (PLGA-PEG) و PLGAبر بر روی سلول های عصبی انسانی ((SH-SY5Y را پس از 14 روز در شرایط آزمایشگاهی ارزیابی کردیم.مواد و روش ها: نانوالیاف Poly (Lactide-Co-Glycolide Acid) – Poly (Ethylene Glycol) (PLGA-PEG) و PLGA به روش الکتروریسی ساخته شدند و خصوصیات فیزیکی وشیمیایی آن ها با استفاده از تکنیک HNMR بررسی شدند. سلول ها به سه گروه تصادفی گروه کنترل (سطح روکش شده با لامینین) ، گروههای PLGA و PLGA-PEG طبقه بندی شدند. ویژگی های داربست، مورفولوژی سلول و چسبندگی توسط تصویربرداری SEM مورد بررسی قرار گرفت.سنجش MTT برای اندازه گیری میزان بقای سلول انجام داده شد. برای ارزیابی شکل گیری نوریت و رشد آکسون، سلول ها با آنتی بادی β3توبولین رنک آمیزی وسپس با ایمونوفلورسانس بررسی شدند، همچنین Synapsin-1 و synaptophysin برای بررسی اثر احتمالی PLGA و PLGA-PEG در سیناپتوژنز و فعالیت عملکردی سیناپس ها اندازه گیری شدند. یافته ها: طبق تجزیه و تحلیل SEM، قطر نانوالیاف PLGA-PEG نسبت به داربست PLGA کمتر بود.اتصال سلول، گسترش سلولی، رشد عصبی و جهت گیری در گروه PLGA-PEG در مقایسه با بستر PLGA ارتقا یافت. با استفاده از روش MTT مشخص شد كه هر دو داربست هيچگونه اثرات سمی بر روی سلول ها ندارند. قابل ذکر است ، در مقایسه نتایج MTT هر دو گروه مشاهده گردید که PLGA-PEG باعث افزایش بقای سلولی نسبت به گروه PLGA می شود. (p<0.05). رنگ آمیزی ایمونوفلورسانس نشان داد که نانو الیاف PLGA-PEG سطح βتوبولین-3 را پس از هفت روز همزمان با رشد آکسون و سلولهای عصبی نابالغ نسبت به PLGA و گروههای شاهد افزایش داد (P <0.05). بر اساس داده ها، سیناپتوژنز و انتقال سیناپسی در سلولهای کشت شده در PLGA-PEG در مقایسه با سلولهای کشت شده در PLGA و کنترل باعث افزایش بیان مارکر های سیناپسین 1 و سیناپتوفیزین شد P<0.05)).