بررسی تکثیر،تمایز استئوژنیک و آپوپتوز سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان در داخل میکروکپسول سدیم آلجینیت در حضور غلظتهای مختلف فیبرونکتین
چکیده
عملکرد سلولها نیازمند ارتباط آنها با سلولها و محیط اطرافشان می باشد. ماتریکس خارج سلولی نقش مهمی در عملکرد سلولهای بنیادی مزانشیمی و حالت فیزیکی این سلولها دارد،در سالهای اخیر استفاده از محیط کشت سه بعدی در محیط آزمایشگاه با ایجاد محیطی شبیه بافت زنده باعث پیشرفت زیادی در علم پزشکی شده است.فیبرونکتین یکی از مهمترین پروتیین ماتریکس خارج سلولی است که باعث افزایش عملکرد سلولی می شود. مطالعات زیادی تاثیر فیبرونکتین را روی عملکرد سلولهای بنیادی مزانشیمی بررسی کرده است ولی در مورد اینکه آ یا افزایش غلظت فیبرونکتین هم اثر سینرژیک روی عملکرد این سلولها دارد یا نه ،اطلاعات اندکی در دسترس میباشد.به همین دلیل ما در این مطالعه تاثیر افزایش غلظت فیبرونکتین را روی دانسیته ثابتی از سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان بررسی کرده ایم.مواد و روش ها : برای انجام این مطالعه سلولهای بنیادی مزانشیمی مغز استخوان با استفاده از دستگاه تزریق ژلی وارد میکروکپسول سدیم آلجینیت حاوی چهار غلظت مختلف فیبرونکتین شدند و پس از کشت میکروکپسولهای حاوی سلول در محیط کشت DMEM و محیط کشت القای تمایز استیوژنیک و محیط کشت DMEM حاوی پراکسید هیدروژن ، میزان تکثیر سلولی با تست MTT ، تمایز سلولی با تست آلکالن فسفاتاز و آلیزارین رد و آپوپتوز سلول توسط تست MTT ارزیابی شد.یافته ها : مطالعات ما نشان داد که با افزایش غلظت فیبرونکتین ازmM0.01 تاmM 0.1 رشد و تمایز سلولی بتدریج افزایش و میزان آپوپتوز سلولی کاهش میابد ولی با افزایش غلظت بهmM 0.2 نتیجه معکوس شده و عملکرد سلولی کاهش میابد.