تاثیر کاربرد موضعی ژل آلوورا بر IL-1B, IL-17 مایع شیار لثه ای در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن

Abstract

مقدمه سیتوکین ها نقش مهمی را در پاتوژنز بیماری های پریودنتال ایفا می کنند. آلوورا با اثر ضد التهابی و ضد باکتریایی باعث بهبود بیماری پریودنتال می شوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر کاربرد موضعی ژل آلوورا بر IL-1B, IL-17 مایع شیار لثه ای در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن بود.

مواد و روشها در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور تعداد 14 بیمار مبتلا به پریودنتیت مزمن متوسط تا شدید وارد مطالعه شدند. تمام بیماران وارد شده به مطالعه درمان غیر جراحی پریودنتال دریافت نمودند. در روز اول، قبل از جرم گیری، پارامترهای بالینی شاخص پلاک (PI)،شاخص لثه ای (GI)، عمق پاکت (PD) ، حد چسبندگی کلینیکی (CAL) و شاخص خونریزی BOP)) در هر دو گروه مورد مطالعه و در شش سطح دندان، به جز سطح اکلوزالی مورد بررسی قرار گرفت. سپس برای تمام دندانها درمان جرم گیری انجام گردید. حفره دهان به صورت تصادفی برای هر بیمار به دو ناحیه مورد و شاهد تقسیم شد. پس از درمان جرم گیری در گروه کنترل آب مقطر و در گروه مورد، ژل آلوورا به داخل پاکت پریودنتال تزریق شد. شاخص های پریودنتال 30 روز پس از درمان اندازه گیری شد. نمونه های بزاق در قبل و بعد از درمان جمع اوری شده و مقادیر اینترلوکین ها با استفاده از کیت ELISA اندازه گیری شد. نتایج توسط نرم افزار SPSS 20 و آزمون تی جفت تحلیل شد.

نتایج بعد از درمان شاخص های پریودنتیت (عمق پاکت، شاخص پلاک ، شاخص لثه ، حد چسبندگی کلینیکی و شاخص خونریزی) در بیماران هر دو گروه بهبود یافت. میزان IL-1B, IL-17در هر دو گروه پس از درمان کاهش معنی دار داشت(p<.05). بعد از درمان میزان اینترلوکین ها در گروه ژل آلوورا (26/16±04/57:IL-17 و 99/10±06/43IL-1B:) بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل (66/16±33/81 :IL-17 و 54/14±78/61IL-1B:) بود(p<.05).

نتیجه گیری کاربردژل آلوورا به همراه درمان غیر جراحی پریودنتال منجر به کاهش بیشتر اینترلوکین های IL-1B, IL-17 مایع شیار لثه ای در بیماران مبتلا به پریودنتیت مزمن می شود.