بررسی تاثیر نانو ذرات با پوشش پلیمری هوشمند پلی کاپرولاکتان-پلی اتیلن گلیکول با قابلیت بار گیری دو داروی ضد سرطان (دوسه تاکسل و دوکسوروبیسین ) به عنوان یک حامل برای دارو رسانی هدفمند در کارسینوم سلول سنگفرشی سر و گردن ( مطالعه آزمایشگاهی )

Abstract

خلاصه فارسی... مقدمه: کارسینوم سلول سنگفرش سروگردن (HN SCC)، ششمین سرطانرایج در جهان بوده و با میزان تاکسل و دوکسوروبیسین در درمان کارسینوم سلول سنگفرش سر و گردناستفاده می شود.تجویز وریدی این داروها با پخش سیستمیک نه تنها سلول های سرطانی بلکه کلیه ی بافت ها و دستگاه های مختلف بدن را تحت تاثیرقرار داده و احتمال ایجاد ایجاد سمیت و موتاسیون در این بافت ها را بالا میبرد. ترکیب دارویی باعث القای اثرسینرژیسمی بین داروهای مختلف در مقابلسلول های سرطانی می شود وهمچنین باعث غلبه بر مقاومتدارویی می شود.در بین روش های نوین درمانی نانو ذرات پلیمری به عنوان یک سیستمدارورسانی به منظور انتقال داروها به داخل سلول هایسرطانی استفاده می شود. هدف:هدف از این مطالعه ، بررسی تاثیر نانو ذرات از جنس پلیمریپلی کاپرولاکتون- پلی اتیلن گلایکول با قابلیت بارگیری دو دارویضدسرطان (دوسه تاکسل و دوکسوروبیسین )به عنوان یک حامل برای دارورسانی هدفمند درالقای آپوپتوز و پرولیفراسیون در کارسینومسلول سنگفرشی سر و گردن می باشد. مواد و روش کار: در این مطالعه برای برسی تاثیر نانو ذرات حامل دوسه تاکسل و دوکسوروبیسین بر روی آپوپتوز و پرولیفراسیون بر روی روده سلولی SCC (HN¬5¬) آزمایشات متعددی انجام گرفت. گروه های مورد مطالعه شامل گروه 1، روده سلول HN5 تیمار نشده (کنترل منفی)، گروه 2 تیمار شده با فرم آزاد دوسه تاکسل و دوکسوروبیسین (کنترل مثبت) و گروه 3 تیمار شده با نانو حامل های حاویدوسه تاکسل و دوکسوروبیسین بودند. تست MTT برای بررسی میزان پرولیفراسیون سلولی و تست فلوسایتومتری برای بررسی میزان آپوپتوز استفاده شد. نهایتاً از تست DAPI جهت سنجش تغییرات مورفولوژیک ایجاد شده در سلول ها استفاده شد. یافته ها: در تست MTT، پرولیفراسیون سلولی، در دو گروه تیمار شده نسبت به گروه تیمار نشده (کنترل

منفی) کم تر شود (p<.05). میزان پرولیفواسیون سلولی در گروه تیمار شده با نانو سامانه ها کمتر از گروه کنترل منفی بود (p<.05). میزان پرولیفراسیون سلولی در گروه تیمار شده با فرم آزاد دارو بطور معنی داری کمتر از گروه کنترل منفی بود. دو گروه تیمار شده با فرم آزاد دارو یا نانو ذرات حامل دارو از نظر میزان پرولیفراسیون سلول تفاوتی نداشتند (287/0= P). در نتایج حاصل از تست DAPI بیشترین میزان آپوپتوز در گروه تیمار شده با نانو ذرات بود. نتایج تست فلوسایتومتری هم با نتایج DAPI منطبق بود. نتیجه گیری: نانو ذرات حامل دوسه تاکسل و دوکسوربیسین بطور موثری آپوپتوز و پرولیفراسیون سلولی را در SCC سر و گردن کاهش داد.