مقایسه کارایی آموزش بهداشت دهان و دندان به روش نمایش فیلم و آموزش به روش چهره به چهره در کاهش میزان شاخص پلاک دانش آموزان 12 ساله شهر تبریز
Abstract
زمینه و هدف: ﺑﻬﺪاﺷﺖ دﻫﺎن و دﻧﺪان ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖهای ﺷﯿﻮه زﻧﺪﮔﯽ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻬﺒﻮد آن ﻧﯿﺎزﻣﻨﺪ ﮐﺎرﺑﺮد روش ﻫﺎي ﻣﻨﺎﺳﺐ آﻣﻮزﺷﯽ در ﺟﻬﺖ ارﺗﻘﺎي ﺳﻄﺢ آﮔﺎﻫﯽ، ﻧﮕﺮش و ﻋﻤﻠﮑﺮد اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ آن اﺳﺖ. ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺗﺎﺛﯿﺮ دو روش آموزش به صورت زنده و آموزش از طریق ﻧﻤﺎﯾﺶ ﻓﯿﻠﻢ در ارﺗﻘﺎي ﺑﻬﺪاﺷﺖ دﻫﺎن و دﻧﺪان داﻧﺶ آﻣﻮزان 12 ساله شهر تبریز اﺳﺖ.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع مورد شاهدی است. بدین منظور 204 نفر از دانش آموزان دختر 12 ساله مدارس ابتدایی دولتی شهر تبریز انتخاب شدند. نحوه ی انتخاب مدارس از سطح شهر تبریز به این صورت بود که سه مدرسه از سه منطقه مختلف شهر تبریز به صورت تصادفی و با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. نمونه های انتخاب شده در هر مدرسه با استفاده از نرم افزار تخصیص تصادفی به سه گروه شاهد، آموزش با فیلم و آموزش چهره به چهره تقسیم شدند. در زمان شروع تحقیق شاخص پلاک با استفاده از oleary plaque index در کلیه دانش اموزان سه گروه اندازه گیری و ثبت شد. مرحله دوم اندازه گیری شاخص پلاک سه ماه بعد از شروع تحقیق بود. میزان پلاک دندانی قبل و بعد از آموزش بهداشت ثبت و نتایج مطالعه با استفاده از روش های آماری توصیفی (میانگین ± انحراف معیار) گزارش شد.جهت مقایسه شاخص پلاک قبل و بعد از آموزش در سه گروه از تحلیل کواریانس ANCOVA استفاده شد. آنالیز آماری با استفاده از نرم افزار SPSS17 انجام شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
یافته ها: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که آموزش چهره به چهره تاثیر معناداری بر میزان پلاک ایندکس افراد مورد بررسی داشت به طوری که میانگین پلاک ایندکس قبل از آموزش 41/39و بعد از آموزش 8/32 بود (P<0.05). در آموزش توسط فیلم تغییر معناداری در میزان پلاک ایندکس مشاهده نشد(P>0.05).
نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان می دهد که آموزش چهره به چهره تاثیر بیشتری نسبت به آموزش توسط فیلم در کاهش میزان پلاک کودکان 12 ساله دارد