بررسی سطح سرمی IL-9 در مبتلایان به بیماری بهجت

Abstract

این مطالعه با هدف ارزیابی سطح سرمی IL-9 در بیماران مبتلا به بیماری بهجت (BD) و مقایسه آن با افراد سالم و بررسی ارتباط بین سطح سرمی IL-9 و مشخصه های BD انجام گردید. روش ها: در یک مطالعه مقطعی، 32 بیمار مبتلا به BD بر اساس کرایتریای بین المللی BD (ICBD) و 56 فرد سالم یکسان سازی شده از نظر سنی مورد بررسی قرار گرفتند. در بیماران مبتلا به BD معاینه بالینی انجام گرفت و فعالیت بیماری بر اساس معیارهای BDCAF و IBDDAM و TIAI مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح سرمی IL-9 با استفاده از کیت الایزا انجام گردید. نتایج: میانگین و انحراف معیار سن بیماران و گروه کنترل به ترتیب 86/9±06/39 سال و 40/8±64/38 سال بود و 41% از بیماران و 66% از افراد گروه کنترل مرد بودند. شایع ترین تظاهرات بالینی بیماران BD به ترتیب آفت دهانی، درگیری چشمی و زخم های ژنیتال بود. میانه (کمینه-بیشینه) BDCAF، IBDDAM و TIAI در بیماران به ترتیب 2 (0-4)، 1.3 (0-7) و 2 (0-22) بود. تفاوت معناداری بین سطح سرمی IL-9 بین بیماران BD mg/dL 34/7±12/47 و در گروه کنترل mg/dL 76/7±61/48 بود (P>0.05). ارتباط معناداری بین سطح سرمی IL-9 و یافته های بالینی و همچنین شدت بیماری BD وجود نداشت (P>0.05).