مقایسه اثربخشی شاک‌ویو با سایر روش‌های متداول فیزیوتراپی در میزان درد در بیماران مبتلا به استئوآرتریت متوسط زانو

Abstract

هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمانی شاک‌ویو با سایر روش‌های متداول فیزیوتراپی در درمان بیماران مبتلا به استئوآرتریت متوسط زانو می‌باشد. روش کار: در مطالعه‌ی کارآزمایی باليني حاضر، 75 بیمار با استئوآرتریت متوسط زانو به طور تصادفی به سه گروه شاک‌ویو به همراه ورزش، فیزیوتراپی به همراه ورزش و ورزش به تنهایی تقسیم شدند. گروه شاک‌ویو 5 جلسه، 2000 شاک/ جلسه، انرژی با چگالی 0.18mj/mm2 از نوع radial به همراه ورزش و گروه فیزیوتراپی 10 جلسه پک گرمایشی 5/74 درجه سانتی گراد ، تحریک الکتریکی عصب از روی پوست و اولتراسوند به همراه ورزش دریافت کردند. اثرات مداخله‌ها با استفاده از ابزارهای Visual Analogue Scale (VAS)، Western Ontario And Mcmaster Universities (WOMAC)، Range of Motion (ROM) مفصل زانو،Time up and Go (TUG) تست و سنجش High-Sensitivity C-Reactive Protein (HSCRP)مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: شاک‌ویو به همراه ورزش، فیزیوتراپی به همراه ورزش و همچنین ورزش به تنهایی در بهبود درد زانو ، مقیاس ناتوانی عملکردی و زمان برخاستن و راه رفتن در هفته سه موثر بوده‌اند (05/0 p <) و اثرات هر سه مدالیته در بهبود پارامترهای فوق تا هفت هفته پایدار بود (05/0 p <). بین اثرات شاک‌ویو به همراه ورزش و فیزیوتراپی به همراه ورزش تفاوتی در پارامترهای فوق در سه هفته وجود نداشت (05/0 p >) و هر دو آن‌ها مؤثرتر از گروه ورزش بودند (05/0 p <). گروه شاک ویو، در مقایسه با فیزیوتراپی و ورزش مزایای بهبود درد زانو (VAS) را در هفته هفت حفظ کرده بود (05/0 p <). شاک‌ویو موجب بهبود دامنه حرکتی زانو در وضعیت فلکسیون و اکستانسیون در هفته سه مشاهده گردید که اثرات آن تا هفته هفت پایدار بود (05/0 p <).