ارتباط تغییرات و الگوی توزیع ضخامت رتین قطب خلفی در بیماران مبتلا به کراتوکونوس

Abstract

کراتوکونوس بیماری پیشرونده غیرالتهابی، دژنراتیو و دوطرفه قرنیه است. با وجود مطالعاتی در زمینه اختلالات شبکیه و تغییرات در سگمان خلفی افراد مبتلا به کراتوکونوس همانند ضخامت لايه فيبرهاي عصبي شبکيه،تاکنون مطالعه جامعی در خصوص تغییرات و الگوی توزیع ضخامت رتین در قطب خلفی در مبتلایان به کراتوکونوس انجام نیافته است.لذا بر آن شدیم تا تغییرات ضخامت رتین در قطب خلفی را با استفاده از OCT-PPAA در مبتلایان به کراتوکونوس ارزیابی ونتایج حاصل راباگروه مقایسه، مقایسه کنیم. مواد و روش‌ها:در مجموع 24 فرد مبتلا به كراتوكونوس (48 چشم) و 14 فرد طبيعي (28 چشم) در اين مطالعه شركت كردند.تصویربرداری از سگمان قدامی(Pentacam HR) و سگمان خلفی(Spectralis) برای همه افراد شرکت کننده در طرح انجام شد. تصویربرداری از بخش خلفی توسط OCT شامل نقشه Posterior Pole Asymmetry Analyzerبود. برای بررسی میانگین واریانس ضخامت شبکیه و توزیع آن نسبت به وجود و شدتKCN با استفاده از مدلهای رگرسیون خطی چندگانه و آزمون های همبستگی تجزیه و تحلیل شد.سپس با استفاده از نرم افزار SPSSآنالیز گشته و در تمامی آزمون های آماری05/0>Pمعنادار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: ضخامت شبکیه قطب خلفی، نیمه های فوقانی و تحتانی و همچنین ضخامت کلی شبکیه در بیمارانKCN بیشتر از گروه کنترل بود.بین ضخامت کلی شبکیه قطب خلفی و شدتKCN ارتباط مستقیمی وجود داشت.(R2 = 0.422, P<0.001)با این حال ، الگوی ضخامت شبکیه هیچ تفاوتی بین چشم های سالمKCN و سالم نشان نداد.