بررسی تغییرات سطح پلاسمائی miR-30a-5p و miR-186 در نمونه پلاسمای بیماران مبتلا به سندروم نفروتیک

Abstract

سندروم نفروتیک نوعی بیماری کلیوی گسترده مرسوم با هیستوپاتولوژی مختلف می باشد. میکروRNAها، RNAهای غیرکدشونده ای هستند که فرایندهای سلولی را با خاموش سازی بیان mRNA تنظیم می کنند. از آنجایی که در بیماران سندروم نفروتیک بیومارکر تشخیصی غیرمهاجم مناسب وجود ندارد، هدف این مطالعه ارزیابی سطوح خانواده miR-30 و miR-186-5p در نمونه های پلاسما و PBMC (peripheral blood mononuclear cell) بیماران بزرگسال مبتلا به سندروم نفروتیک با استفاده از ریل تایم PCR بود. روش کار و مواد. خون کامل از 60 بیمار با سندروم نفروتیک اولیه (30 نفر بیمار گلومرولواسکلروزیس کانونی (FSGS) (Focal Segmental Glomerulosclerosis) و 30 نفر بیمار ممبرانوس گلرومرولونفریتیس (MGN) (Membranous Glomerulonephritis)) و 24 داوطلب سالم جمع آوری شد و سطوح بیانی میکروRNAها در نمونه پلاسما و PBMC بررسی گردید. به علاوه آنالیز بیوانفورماتیکی هم برای مسیرهای سیگنالینگ و فرایندهای بیولوژیکی انجام شد که ممکن است توسط میکروRNAهای انتخابی تنظیم شوند. یافته ها. سطوح miR-30c-5p و miR-186-5p بطور قابل توجهی در گروه سندروم نفروتیک در مقایسه با کنترلهای سالم در نمونه های PBMC و پلاسما افزایش یافت. به علاوه در گروه MGN سطوح افزایش یافته معنی دار miR-30c-5p و miR-186-5p در نمونه های PBMC و پلاسما مشاهده شد. در آنالیز نمودار راک سطوح ترکیبی میکروRNAهای مورد مطالعه توانست بیماران را از کنترل ها در پلاسما و سلولهای خونی تشخیص دهد (, p<0.05 AUC≥0.72). نتیجه گیری. میکروRNAها ممکن است بیومارکرهای مناسبی در نمونه های پلاسما و PBMC بیماران سندروم نفروتیک با زیرکلاسهای متفاوت باشند. بررسی های بیشتری با حجم نمونه بیشتر نیاز است تا ارزش های تشخیصی میکروRNAهای گزارش شده ارزیابی گردد.