بررسی و مقایسه میزان فیبریلاسیون بطنی در دو گروه تحت درمان ترومبولیتیک و PPCI در افراد مبتلا به STEMI و تاثیر آن بر outcome بیمارستانی در سالهای 94-97

Abstract

هدف از انجام مطالعه ی حاضر بررسی تاثیر آریتمی بطنی بر مورتالیتی بیمارستانی و پیامد های داخل بیمارستانی در دو روش ریپرفیوژن تراپی متفاوت ترومبولیتیک یا PPCI(Primary percutaneous coronary intervention) می باشد. روش کار: در این مطالعه ی رتروسپکتیو پرونده ی تمام بیمارانی که بین سال 90-97 با تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد با بالا رفتن قطعه ST در بیمارستان شهید مدنی بستری و تحت درمان با ترومبولیتیک یا آنژیوپلاستی اولیه قرار گرفته بودند و دچار آریتمی بطنی در طی بستری بیمارستانی شده بودند استخراج شد. یک چک لیست شامل خصوصیات دموگرافیک، بالینی، آنژیوگرافیک و عوارض داخل بیمارستانی بود، تهیه شد. سپس این دو گروه از نظر ویژگی ها ی فوق الذکر و پیامدهای داخل بیمارستانی که مجموع مرگ، نارسایی قلبی و انفارکتوس مجدد بود با هم مقایسه شدند. یافته ها: در97 بیمار که ترومبولیز شده بودند و در 80 بیمار که PPCI شده بودند ،VF رخ داده بود. مورتالیتی داخل بیمارستانی در هر دو گروه میزان مشابهی داشت(29.8% در گروه ترومبولیتیک در مقابل 30% در گروه PPCI و P=0.9). مجموع پیامدهای داخل بیمارستانی در گروه ترومبولیتیک بطور معنی داری کمتر از گروه آنژیوپلاستی اولیه رخ داده بود (P<0.001).