بررسی تاثیر بتامتازون تزریقی پروفیلاکتیک در کاهش سندرم دیسترس تنفسی نوزادان در حاملگی های چندقلویی
Abstract
سندرم زجر تنفس ي نوزادان مهم ترين مشکل ريوي نوزادان است. هرچند مطالعات مختلفي اثر بخشي کورتيکواستروئيد در سنين حاملگي کمتر از ٣٤ هفته را نشان داده اند؛ ولي تاثير اين مداخلات در بارداري هاي چند قلویی ، هنوز مورد بحث است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر بتامتازون تزريقي قبل از زايمان در پيشگيري از سندرم زجر تنفسي نوزادان متولد شده در در حاملگی های چندقلویی انجام شد.
مواد و روش کار:
اين مطالعه کارآزمايي باليني تصادفي شده دو سوکور روي ۱۴۰ زن با حاملگی زیر ۲۸ هفته ی دوقلویی (۲۸۰ نوزاد) مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی الزهرا طی سال ۱۳۹۵ تا ۱۳۹۷ جهت دریافت مراقبت‌های بارداری انتخاب و در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم بندی گردیدند. در گروه مداخله دو دوز بتامتازون عضلانی با دوز ۱۲mg در فاصله ی ۲۴ ساعت در بین هفته‌های حاملگی ۲۸-۲۶ تزریق شد. و در گروه کنترل تزریق دارویی انجام نشد . اطلاعات مورد نياز شامل سن مادر، جنس و وزن نوزاد و ابتلا به سندرم زجر تنفسي و نياز به بستر ي نوزادان جمع آوري گرديد. از آزمون هاي کاي اسکوئر، فيشر، تي مستقل و من ويتني براي تحليل داده ها استفاده شد.
یافته¬ها:
تفاوت معني داري در سن مادر، وزن و جنس نوزادان در دو گروه مشاهده نشد . تعداد موارد سندرم زجر تنفسي در گروه مداخله و گروه کنترل به ترتيب گروه مداخله ۱۸ مورد (۱۲.۸۲ درصد) و در گروه دارونما ۳۴ مورد (۲۴.۲۸ درصد) بود. ( ۰۱/۰P= )
نياز به بستري در گروه مداخله و گروه دارونما به ترتيب گروه مداخله ۲۶ مورد ( ۱۸.۵۷ درصد) و گروه دارونما ۵۰ مورد (۳۵.۷۱ درصد) بود. ( ۰۱/۰P= )