بررسی سطح بیان و الگوی متیلاسیون در پروموتر ژن پروتئین سورویوین در سلول های تک هسته ای خون محیطی و ارتباط سطح پلاسمایی آن با فعالیت بیماری در مبتلایان به بیماری بهجت

Abstract

: بیماری بهجت، یک واسکولیت سیستمیک مزمن عودکننده با اتیولوژی ناشناخته است.اختلال در مکانیسم های تنظیم کننده خودایمنی و خودالتهابی در پاتوژنز بیماری بهجت دخالت دارد. سورویوین به عنوان یک پروتئین چند عملکردی، متعلق به خانواده پروتئینهای مهارکننده آپوپتوز، که توسط ژن BIRC5 کد می شود، در تکثیر، هومئوستاز و تمایز سلول ها بویژه لنفوسیت های اجرایی و خاطره نقش ضروری ایفا می کند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی میزان بیان mRNA ژن BIRC5، الگوی متیلاسیون پروموتر این ژن، سطح سورویوین و فسفوسورویوین در سلول های تک هسته ای خون محیطی و سطح پلاسمایی آن در بیماران بهجت و ارتباط آن با فعالیت بیماری می باشد. روش کار: در این مطالعه، 45 بیمار بهجت و 45 فرد کنترل سالم وارد مطالعه شدند. سطح بیان سورویوین بوسیله Real-time- PCR اندازه گیری شد. وضعیت متیلاسیون پروموتر ژن BIRC5 با استفاده از روش PCR مختص متیلاسیون، سطح سورویوین پلاسما در بیماران بهجت با استفاده از تکنیک الیزا و بیان سورویوین و فسفوسورویوین در سلول های تک هسته ای خون محیطی و پلاسمای بیماران بهجت با تکنیک وسترن بلات مورد مطالعه قرار گرفت. P-value < .05 به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد. نتایج: سطح بیان ژن BIRC 5 در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران بهجت در مقایسه با گروه کنترل از نظر آماری افزایش معنی داری نشان داد (001/0p= ) آنالیز وسترن بلات نشان دهنده افزایش بیان سورویوین فسفریله در سلول های تک هسته ای خون محیطی بیماران بهجت در مقایسه با گروه کنترل بود. سطح بیان BIRC5 در بیماران بهجت فعال در مقایسه با افرادی که بیماری غیرفعال داشتند، تفاوت معنی داری نداشت (31/0p= ) میزان متیلاسیون ژن BIRC5 در بیماران بهجت و گروه کنترل سالم از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت (33/0p=) . تفاوت معنی داری بین سطح پلاسمایی سورویوین در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد( 15/0p= ) بیان سورویوین فسفریله در پلاسمای بیماران بهجت کاهش یافته بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود(50/0p=) بین سطح سورویوین و علایم بالینی از قبیل آرتریت، درگیری پوستی و سیستم عصبی مرکزی در این بیماران، ارتباطی وجود نداشت. نتیجه گیری: پاتوژنز بیماری بهحت با مکانیسم های آپوپتوتیک مرتبط است. بیان سورویوین در بیماران بهجت، نمی تواند به عنوان مارکر تشخیصی و یا فعالیت بیماری برای بیماری بهجت مطرح باشد.